ПадарожжыСаветы турыстам

Пацёмкінская лесвіца - сімвал Адэсы

Знакамітая Пацёмкінская лесвіца ў Адэсе злучае цэнтр горада з Марскім вакзалам і гаванню. Гіганцкую лесвіцу спраектавалі архітэктары Франчэска Боффо, Пацье і Абрагам Мельнікаў у 1825 годзе. Інжынеры Марозаў і Уоптон пабудавалі яе ў 1841 годзе. У той час у Адэсе мора амывала падножжа абрыву, у сувязi з якiм будаваўся порт. Па сцвярджэнні гарадскога старажыла Дерибасса, да мора вяла крутая сцяжынка, а князь Варанцоў ў падарунак сваёй каханай жонцы задумаў пабудаваць лесвіцу.

Канструкцыя лесвіцы распрацавана інжынерам Уоптоном і ўяўляе з сябе клін, пабудаваны з вапняка. Яго ўтрымліваюць драўляныя палі і перасякаюць тры падоўжных і дзевяць папярочных галерэй, якія абапіраюцца ў месцах перасячэнняў на трывалыя слупы. Каменныя лесвіца спачывае на масіўных слупах, а галерэі ўтвараюць эфектныя аркады.

Сёння Пацёмкінская лесвіца складаецца з 192-х прыступак, але першапачаткова было выкладзена 200 прыступак, рэшту засыпалі падчас пашырэння порта. Даўжыня лесвіцы складае 142 метра, яна ўключае ў сябе дзесяць пралётаў.

Шырыня падставы грандыёзнага будынка 21,7 м, што значна шырэй верхняй яго часткі, якая складае 12,5 м. Калі глядзець зверху ўніз, то ствараецца зманлівае ўражанне роўнай шырыні на ўсім працягу лесвіцы, прыступкі яе здаюцца бясконцымі, а парапеты выглядаюць паралельнымі. Калі глядзець знізу, то Пацёмкінская лесвіца здаецца нашмат даўжэй і больш велічны. Аптымальны кут нахілу і вялікая колькасць пляцовак дазваляе пешаходу лёгка падымацца ўверх.

Гэта каласальнае збудаванне стала сусветна вядомым дзякуючы кінастужцы Сяргея Эйзенштэйна «Браняносец Пацёмкін», знятай у 1925 г. У аснову сцэнара фільма ляглі рэальныя падзеі паўстання каманды браняносца «Князь Пацёмкін-Таўрычны», якое здарылася ў 1905 годзе. Калі матросы перавезлі цела аднаго з арганізатараў паўстання ў Адэсу, рабочыя спрабавалі ўварвацца ў порт. Царскія войскі адкрылі стральбу па мірным жыхарам горада. У сваім фільме Сяргей Эйзенштэйн стварыў абагульненую карціну бессэнсоўнага і жорсткага гвалту. Ключавым момантам гісторыі стаў спуск калыскі з дзіцем ўнутры.

Дзякуючы кінафільму лесвіца атрымала сваю сучасную назву. Пацёмкінскай яе афіцыйна сталі называць толькі ў 50-х гадах, ужо пасля вайны. На чыгуннай таблічцы, які сведчыць статус помніка архітэктуры, гаворыцца пра тое, што некаторы час яе афіцыйна называлі Прыморская лесвіца. Мяркуюць, што ў мінулым яна насіла розныя імёны, а менавіта: Партовая, Воронцовского, Вялікая, бульварнай, Вялікая. Але ў першакрыніцах пацверджання гэтай інфармацыі няма.

У 1933 году камень пяшчанік замянілі на ружова-шэры граніт, а пляцоўкі пакрылі асфальтам. У 1902 году побач з лесвіцай пабудавалі фунікулёр, які злучае Прыморскі бульвар з Прыморскай вуліцай. У 70-х гадах яго замянілі на эскалатар. А ў 90-х гадах улады Адэсы прынялі рашэнне аб будаўніцтве новага фунікулёра. У 2005 годзе ён пачаў функцыянаваць. Кожны год гэта грандыёзнае збудаванне ператвараецца ў месца для забегу «Уверх па пацёмкінскай лесвіцы». Штогод 2 верасня Пацёмкінская лесвіца становіцца вялікай трыбунай, на якой праводзіцца канцэрт, прысвечаны дню нараджэння горада.

Similar articles

 

 

 

 

Trending Now

 

 

 

 

Newest

Copyright © 2018 be.delachieve.com. Theme powered by WordPress.