Мастацтва і забавыФільмы

"Залаты цяля". Акцёры шедевральная карціны Міхаіла Швейцера

Двухсерыйную айчынная кінакамедыя «Залатое цяля» (акцёры: С. Юрскі, З. Гердт, Л. Кураўлёў, С. Старыкава, Е. Еўсцігнееў) выйшла на экраны ў пачатку першага зімовага месяца 1968 гады, хоць ідэя стварэння фільма, які стаў класікай, прыйшла да аўтара яшчэ ў 1962 годзе. Амаль пяцігодка сышла ў рэжысёра-пастаноўшчыка Міхаіла Швейцера на атрыманне дазволу на стварэнне кінаверсіі рамана Ільфа і Пятрова. Гэтага часу пастаноўшчыку хапіла на распрацоўку канцэпцыі будучага шэдэўра і напісанне чарнавога варыянту сцэнара. І вось праз 6 гадоў па блакітных экранаў СССР пачаў сваё ўрачыстае шэсце «Залатое цяля» (фільм, 1968). Акцёры адразу пасля прэм'еры прачнуліся ў рангу народных улюбёнцаў.

вялікі камбінатар

Падчас акцёрскага кастынгу кінастужкі на галоўную ролю прэтэндавалі як адбыліся майстры сцэны, так і маладыя, малавядомыя акцёры. «Залатое цяля» (1968 г.) прыцягнуў увагу Уладзіміра Высоцкага, Мікалая Губенка, Аляксандра Пороховщикова, Уладзіміра Басава, Зіновія Высокаўскага - усе яны хацелі ўвасобіць на экране вобраз "вялікага камбінатара". Акрамя гэтага, пастаноўшчык асабіста запрашаў на пробы і абаяльнага Арчыла Гомиашвили, але артыст у той час не змог прыбыць у Маскву. Хоць ён усё ж такі сыграў ролю Астапа Бэндэра, але пазней - у праекце Леаніда Гайдая «12 крэслаў».

сын турецкоподданного

У выніку рэжысёр на галоўную мужчынскую ролю карціны «Залатое цяля» (акцёры, калегі па цэху ўхвалілі выбар пастаноўшчыка) запрасіў Сяргея Юрскага, з якім працаваў да гэтага падчас здымак стужкі «Час, наперад!». Выбар Міхаіла Швейцера апынуўся ідэальным, па прызнанні большасці кінакрытыкаў і аўдыторыі гледачоў, Юрскі з'яўляецца лепшым кінематаграфічным увасабленнем Астапа Бэндэра. Атрымалася, што ён стаў першым киносыном турецкоподданного ў фільме Швейцера, хоць упершыню на савецкіх блакітных экранах вобраз "вялікага камбінатара" ўвасобіў не менш таленавіты артыст свайго часу Яўген Весник. Гэта было за 10 гадоў да выхаду ў пракат карціны Швейцера ў тэлеспектаклі «Залатое цяля». Акцёры, задзейнічаныя ў телепостановке, не сталі вядомымі, хоць былі не менш таленавітыя.

Хаджэнне па творчых муках

Пасля таго як быў завершаны здымачны працэс карціны «Залатое цяля», акцёры выпрабавалі значнае расчараванне. Справа ў тым, што цэнзура Дзяржкіно неаднаразова вяртала фільм «на дапрацоўку». Аўтары знаходзіліся ў разгубленасці, спрабавалі захаваць агульную атмасферу стужкі, пры гэтым прыбіраючы значныя эпізоды з хронаметражу. Так, да прыкладу, быў цалкам выдалены эпізод пад умоўнай назвай "Варона слабодка" з персанажам Васісуалія Лоханкиным ў выкананні Анатоля Папанова. На думку усюдыісных цэнзараў, ён занадта зацягваў сюжэт. Кінастужка з гэтым эпізодам ня адышла ў нябыт, яна была беражліва захавана Надзеяй Юр'еўна Каратаева - ўдавой Папанова. Упершыню яна транслявалася па тэлебачанні ў 1992 годзе на вечары памяці вялікага артыста. Таксама цалкам быў переснят фінальны эпізод і заменена агучванне выступу лектара-прамоўцы ў газоубежище. Акцёры фільма «Залатое цяля» ўсяляк падтрымлівалі рэжысёра, не даўшы згаснуць яго натхненьня.

акцёрскі ансамбль

На ролю Панікоўскі прэтэндавалі Ралан Быкаў і Георгій Віцын, але персанаж дастаўся Зіновій Гердт. Акцёр, прапрацоўваючы вобраз, усяляк спрабаваў яго ачалавечыць. Літаратурны герой Ільфа і Пятрова непрыемны і смешны, Гердт хацеў паказаць яго іншым - кранальным і смешным. Ён лічыў Панікоўскі зусім непрыстасаваным да жыцця і жудасна адзінокім чалавекам, ранімы, не што прыносяць нікому сур'ёзнага шкоды. Акцёр прадставіў на суд гледача свайго героя бясталентным вар'ятам, сварлівым старому.

Леанід Кураўлёў, здымаючыся ў «Залатое цяля», паралельна выконваў ролю Хомы Брута ў «што трымалася», якога здымалі ў суседнім павільёне, таму часцяком спазняўся на здымкі і аднаго, і іншага фільма.

Сярод іншых прэтэндэнтаў на ролю Шуры Балаганава быў сам Вячаслаў Нявінны, а Яўген Лявонаў прэтэндаваў на ролю А. І. Корейко.

аўтарская канцэпцыя

«Залатое цяля» (фільм, 1968) акцёры, якія прымалі ўдзел у здымках, запомнілі з-за нетрадыцыйнай рэжысёрскай канцэпцыі. Па словах самога Міхаіла Абрамовіча, ён зусім не хацеў таўраваць і выстаўляць у непрывабным святле свайго галоўнага героя. Наадварот, аўтар паказаў Астапа разумным, абаяльным, энергічным і харызматычным, які выклікае сімпатыю гледачоў. Менавіта такі герой захапляў таго, хто глядзіць, запрашаючы прайсці разам зь ім увесь шлях і пераканацца, што ў канцы чакае тупік. Толькі так глядач разумеў, што жыццё героя растрачаная марна - а гэта і ёсць асноўная трагедыя. Такую аўтарскую знаходку цэнзары мастсавета не ацанілі, запатрабаваўшы перазняць кінастужку, каб насычаней падкрэсліць маральны крах Бэндэра і яго паражэнне ў сутыкненні з савецкім грамадствам. Рэжысёр абурыўся, але вымушаны быў падпарадкавацца часткова, асобныя сцэны сапраўды былі пересняты, але знарок дрэнна, наўмысна фальшыва.

Similar articles

 

 

 

 

Trending Now

 

 

 

 

Newest

Copyright © 2018 be.delachieve.com. Theme powered by WordPress.