Мастацтва і забавыМастацтва

Маісеенка Яўсей Яўсеевіч: карціны

Маісеенка Яўсей Яўсеевіч ніколі не памятаў, калі пачаў маляваць. Нарадзіўшыся ў 1916 годзе ў сям'і сялян, ён з ранняга дзяцінства абвыкаў да сельскай працы на пагорыстых палях. Жывучы самай простай жыццём сярод пакрывіліся аднакаляровых хатак, ён умеў знаходзіць прыгожае і ў мужнасці аднавяскоўцаў, кожны дзень сыходзяць працаваць пад гарачым сонцам, у лясах і бязмежных палях, ў начным зорным небе, якое ён разглядаў, збягаючы разам з суседскімі хлапчукамі, нават у цэркаўка - старых і пакрывіліся з часам. Менавіта ўсё гэта пакінула самы моцны адбітак у памяці будучага мастака, сваё звычайнае дзяцінства, нічым не розьнілася ад дзяцінства іншых рабят яго ўзросту, ён успамінаў з асаблівым трапятаннем і пераносіў пасля на свае карціны.

Пачатак жыццёвага шляху

Нарадзіўся Яўсей Яўсеевіч ў Уваравічах, Гомельскі павет Магілёўскай губерні 28 жніўня. Свой шлях Маісеенка Яўсей Яўсеевіч пачаў з юнага ўзросту, калі асаблівы погляд на рэчы пачынаў толькі фармавацца. Духоўна развівацца яму дапамагаў яго дзядуля Пракопі, стаўшы першым, хто пачаў прывучаць яго да прыгожага, адчуваць прыроду і спазнаваць законы жыцця. У школе Яўсей вывучаў карціны рускіх мастакоў і вучыўся маляваць сам, а пасля яе заканчэння адправіўся атрымліваць адукацыю ў Маскву. Евсею на той момант было ўсяго 15 гадоў, але рашэнне стаць мастаком было цвёрдым як ніколі.

Дарога да творчасці

Адправіўшыся за сваёй марай, яшчэ юны і неспрактыкаваны падлетак, стаў ўбіраць новыя веды ў Маскоўскім мастацка-прамысловым вучылішчы імя М. І. Калініна. Ён адкрываў для сябе новае, фанатычна вывучаючы ўсё, што маглі даць яму выкладчыкі, знаёміўся з формай, колерам і кампазіцыяй, вывучаў гісторыю жывапісу і вывучаў пастаноўку нацюрморта. Дзякуючы прафесіяналізму педагогаў вучылішча Маісеенка вучыўся аналізаваць і вывучаць працу, перш чым прыступаць да яе, цугляў сваю захоплена і накіроўваў натхненне ў патрэбнае рэчышча. Дні напралёт вывучаў мастак усё азы мастацтва жывапісу, працуючы, як прывучалі з дзяцінства бацькі, усё вольны ад вучобы час.

Знаёмства са знакамітымі мастакамі таго часу, іх парады і навучанні, паходы ў тэатр і на выставы, культурнае жыццё ў самым сэрцы Расіі дапамагалі Евсею адточваць сваё майстэрства ўсё больш і больш. Валодаючы цягай да ўсяго гераічнага, глыбокім душэўным эмоцыям, ён спыняў на сваіх карцінах час, малюючы моманты імпэтных рухаў.

Пошук месца ў мастацтве

Пасля заканчэння вучылішча, Яўсея Яўсеевіча прынялі на факультэт інстытута жывапісу, скульптуры і архітэктуры Усерасійскай акадэміі мастацтваў. Яго настаўнікам стаў педагог А. А. Осмеркин, да якога Яўсей вельмі хацеў патрапіць. Як і ў вучылішчы, адным з лепшых вучняў сярод усіх зноў стаў Маісеенка Яўсей Яўсеевіч. Карціны, якія ён пісаў пад уважлівым наглядам настаўніка, станавіліся больш асэнсаванымі. Рука Маісеенка здабыла цвёрдасць і ўпэўненасць, у працах з'явіліся выразнасць і арганізаванасць. Юны мастак працягваў вучыцца глядзець у глыб рэчаў, пазнаваць іх сэнс і пераносіць на палатно ў адпаведнасці з законамі кампазіцыі і колеру. Кожная творчая асоба фармавалася Осмеркиными індывідуальна, будаваўся падмурак, са сваім асаблівым падыходам, у тым ліку і да Евсею. Неўзабаве, працы Маісеенка сталі каштаваць хвалы педагогаў і асаблівай увагі з боку студэнтаў.

Для Яўсея перыяд навучання ў інстытуце стаў вырашальным у яго станаўленні. Вызначыліся яго мэты і метады працы. Карціны мастака загаварылі сваім, непаўторным стылем.

Да канца вучобы ён узяўся за выкананне даволі складанай пераддыпломнай працы, але скончыць яе так і не паспеў, перашкодзіла Вялікая айчынная вайна.

Пачатак творчага шляху

Вярнуўшыся з фронту, з адзнакай і хваламі скончыўшы інстытут, Майсеенка Яўсей Яўсеевіч пачаў свой творчы шлях. Першай яго сур'ёзнай працай стала карціна «Генерал Даватар", напісаная ў 1947 годзе. Менавіта ўдзел у вайне, дзе Яўсей сутыкнуўся тварам да твару з небяспекай, на свае вочы ўбачыў і сам стаў удзельнікам подзвігаў савецкіх салдат, дапамагло яму скончыць працу. Галоўны герой карціны генерал і палкаводзец Леў Міхайлавіч Даватар, які быў акружаны палоннымі фашыстамі, ззаду якіх вызваленая зямля. У працы Маісеенка змог адлюстраваць захапленне ад перамогі і велічнасць войскаў, дамогся абсалютнага адзінства паміж кампазіцыяй, кветкамі і правільнай расстаноўкай акцэнту, чым заслужыў вышэйшую хвалу ад выкладчыкаў інстытута.

Пасля такога трыумфу, ужо паўнапраўна які насіў званне мастак, Яўсей Яўсеевіч Маісеенка, паглыбіўся ў працу з 1950 па 1954 гады, у выніку якой грамадскасцю былі прызнаныя працы «За ўладу Саветаў», «Партызаны», «У стэпе». Але і на гэтых работах Маісеенка не спыняўся, працягваючы спрабаваць сябе ў розных сьцежках, шукаючы сваё, індывідуальнае дасканаласць.

Мастак працягвае звяртацца да ваеннай тэмы. Зноў і зноў перажывае свае ўспаміны Маісеенка Яўсей Яўсеевіч. Творы, якія ён стварае, ўтвараюць серыю, прысвечаную Чырвонай Арміі і напоўненую рамантыкай гераізму: «Арляня», «Трубач першай коннай», «Развітанне».

«Чырвоныя прыйшлі»

Зусім блізка бачныя асобы, які вярнуўся з вайны атрада коннікаў. Якія закранулі іх хваробы і пакуты не сціраюць слабых усмешак на тварах, бо яны, нарэшце, вярнуліся дадому, да сем'яў, з перамогай. І зноў грубымі мазкамі Майсееў як быццам вырывае карцінку з рэальнасці і змяшчае яе на палатно, вось-вось, і чырвоныя коннікі рухаюцца далей, пакінуўшы межы палатна.

Карціна «Чырвоныя прыйшлі» стала адной са значных карцін у гісторыі і лепшай у гісторыі жывапісу часоў Савецкага саюза. Палатно пабываў на многіх выставах, Майсеенка Яўсей Яўсеевіч быў уганараваны прэміяй імя І. Я. Рэпіна за яе. На стварэнне гэтага шэдэўра ў Маісеенка сышло шмат часу, праведзенага ў роздумах над працай. Гэта карціна стала не першай, што прынесла яму пашана і павага, але першай на шляху да ўсеагульнага прызнання.

Ўспаміны пра вайну

Асобна ён надаў час і сваіх успамінах пра Вялікую Айчынную вайну, дзе ўдзельнічаў у бітвах пад Ленінградам, трапіў у палон і быў вызвалены саюзнымі войскамі. З гэтых успамінаў і нарадзілася серыя карцін «Гэтага забыць нельга». Яўсей Яўсеевіч Маісеенка, напісаўшы мноства палотнаў пра жыццё ў палоне ў фашысцкіх лагерах, бараках, аднапалчан, радасці вызвалення і доўгачаканай волі, 15 гадоў ўзнаўляў па памяці моманты са свайго жыцця, не даючы ран у душы зажыць. Якія ўвайшлі ў гэтую серыю палотны называліся: «Апалчэнцы», «Барак», «Песня», «Ён перамог», «Свабода».

Праз 15 гадоў

На працягу ўсяго жыцця Яўсей не пераставаў працаваць, ён не раз вяртаўся ў роднае сяло, дзе ўсплывалі дзіцячыя ўспаміны, нявінныя, яшчэ не кранутыя суровым бытам жыцця. Ён маляваў палотны з краявідамі, якімі часта любаваўся ў юным узросце, яшчэ да ад'езду ў Маскву.

Праз 15 гадоў мастак вярнуўся да тэмы калгасаў, палявых работ, вёсцы. Цяпер ён старанна вывучае чалавечую натуру звычайнага селяніна, яго жыццё і побыт. Ствараюцца карціны "Зямля", "Таварышы", "Сяргей Ясенін з дзедам», пазней выстаўленыя на выставе "Савецкая Расія-65".

"Маці-сёстры"

Не спыняючыся на чымсьці адным, наступнай мэтай Маісеенка паставіў сабе партрэт. І няпроста партрэт, а малюнак рускай жанчыны, з уласцівай ёй сілай духу і адвагай. У выніку ў свет выйшла новая праца мастака "Маці-сёстры". Яўсей Яўсеевіч Маісеенка зноў звяртаецца да ўспамінаў пра жанчын, што праводзілі сваіх дзяцей і мужоў на вайну, і пра сваю ўласную маці. Галоўнай задумкай творы стала трагедыя развітання, і ўсё ў карціне паказвае на смутак: доўгія фігуры, якія займаюць сабой амаль усё палатно, і строгія асобы, якія назіралі, як сыходзяць на смерць іх родныя, нерухомыя і маўклівыя.

Similar articles

 

 

 

 

Trending Now

 

 

 

 

Newest

Copyright © 2018 be.delachieve.com. Theme powered by WordPress.