КампутарыКампутарныя гульні

Праходжанне «Амнезія. Прывід мінулага »: анатомія страху

Старадаўнія калідоры злавеснага цёмнага сярэднявечнага замка; рыпучыя падлогі і дзвярэй; лесвіцы, якія вядуць у жахлівую ліпкую невядомасць; таямнічыя вузкія праходы; халодныя кроў гукі, жахлівыя гукі аднекуль здалёку; перарывістае дыханне скаванага смяротным жахам галоўнага героя Даніэля. Гэта праходжанне гульні «Амнезія. Прывід мінулага ". Магчыма, лепшага творы ў жанры survival horror ў гісторыі відэагульняў.

Падобна на тое, хлопцы са студыі Frictional Games вырашылі прысвяціць добрую частку свайго жыцця вывучэнню анатоміі страху. Пасля сваёй знакамітай «Пенумбры», якая напалохала да паўсмерці нямала геймераў, яны парадавалі гульнявую грамадскасць новым шэдэўрам. Гэтыя дзве гульні маюць нямала агульнага, але праходжанне «Амнезія» адразу дае зразумець, што гэта твор значна пераўзыходзіць сваю "жудасную» папярэдніцу па ўзроўні і ступені кашмарным.

Якую б прыроду ні меў ірацыянальны страх, ён заўсёды грунтуецца на двух рэчах: нечаканасці і невядомасці. Няведанне, у чым менавіта заключаецца небяспека, і як яна выглядае, пазбаўляе чалавека магчымасці падрыхтавацца да яе і не дазваляе трымаць сітуацыю пад кантролем. Гэта-то і здольна напалохаць да перадінфарктным стане. Такая ўжо людская псіхалогія, тонкімі знаўцамі якой праявілі сябе распрацоўшчыкі. Праходжанне «Амнезія» аблытвае ліпкай павуціннем жаху з самых першых кадраў і не адпускае да самага фіналу.

Гульня не можа пахваліцца шыкоўнай сучаснай графікай ці нейкімі незвычайнымі візуальнымі эфектамі. Зрэшты, ёй гэта і не трэба. Праходжанне «Амнезія» настолькі насычана непаўторнай напружаным становішчам сапраўднага кашмару, што гулец, з велізарнай працай робячы кожны крок у цёмную невядомасць, не ў стане зважаць на нешта яшчэ.

Перасоўвацца хутка Даніэль не можа, хоць у гульні і прадугледжана кнопка бегу, але нават з ёй галоўны герой не адрозніваецца асаблівай спрытам. Гэта яшчэ больш згушчае атмасферу ўсёпаглынальнага жаху, любоў, якая панавала ў змрочных калідорах, падвалах, пакоях і залах дзіўнага замка. Для ўзмацнення і без таго немалога эфекту кашмару ў гульні прысутнічае своеасаблівая «шкала вар'яцтва», сутнасць якой заключаецца ў тым, што па меры ўзрастання напружання Даніэль ўпадае ў стан крайняй панікі і губляе розум.

Напрыклад, нельга доўга заставацца ў поўнай цемры або глядзець на монстра, нават з хованкі. Дарэчы, праходжанне «Амнезія. Прывід мінулага »немагчыма без галоўных рэсурсаў гульні і адзіных выратавальнікаў Даніэля - крыніц святла. У гэтай якасці выступаюць разнастайныя насценныя свяцільні, свечкі, алейныя лямпы і да таго падобнае. У некаторых лакацыях распрацоўшчыкі прадбачліва расставілі спецыяльныя рэзервуары, у якіх можна папоўніць запасы паліва для алейнай лямпы, тым самым павялічыўшы свае шанцы на выжыванне.

Назва гульні таксама не прыцягнута за вушы. Вакол амнезіі нашага персанажа будуецца ўвесь сюжэт. Прыйшоўшы ў сябе на тэрыторыі старажытнага замка, размешчанага ў Усходняй Прусіі, Даніэль разумее, што нічога не памятае пра сваё мінулае. «Амнезія», праходжанне якой мае шмат шматлікімі арыгінальнымі галаваломкамі і нечаканымі паваротамі сюжэту, грунтуецца на спробах героя праліць святло (і ў прамым сэнсе таксама) на таямнічыя падзеі, якія прывялі да страты памяці. Ён баіцца любога гуку, не пераносіць цемры і не мае ніякага зброі.

Па ўсім замку раскіданыя запіскі самому сабе, старыя дзённікі і іншыя дакументы, якія дапамагаюць прыпадняць заслону таямніцы над падзеямі, што адбываюцца. Асноўная задача ў гульні - не пазбавіцца розуму і выжыць. Мноства розных монстраў тут спалучаецца з поўнай адсутнасцю хоць якога-небудзь зброі. Распрацоўшчыкі найлепшым чынам паклапаціліся пра тое, каб Даніэль не змог нават разглядзець ворага: удалечыні віднеецца толькі сілуэт, а пры набліжэнні пачвары наш персанаж ўпадае ў панічны стан, у яго мутнее ў вачах, і разгледзець ужо нічога немагчыма.

Ўражанне ад гэтага ўзрушаючага псіхалагічнага хорару не здольныя сапсаваць нават дробныя недахопы, прысутныя ў гульні. Напрыклад, небіткія гліняныя гаршкі ці не самая выразная графіка. Усё гэта зусім не перашкаджае атрымаць масу задавальнення ад насычанага і напружанага гульнявога працэсу, выпрабаваць крэпасць ўласных нерваў і сілу свайго інтэлекту, разгадваючы шматлікія галаваломкі і прыдумляючы, як адцягнуць чарговага монстра, каб ціхенька «пратачыцца» міма.

Similar articles

 

 

 

 

Trending Now

 

 

 

 

Newest

Copyright © 2018 be.delachieve.com. Theme powered by WordPress.