СамаўдасканаленнеПсіхалогія

Страхі ...

Варта было мне пражыць чвэрць стагоддзя, каб, нарэшце, для сябе засвоіць, што страхі - гэта нахабныя варюги, бескампрамісныя, прагныя, вечна галодныя пакасьнікаў, якім палец у рот не кладзі, дай адабраць шчасце! Усе адзін на аднаго не падобныя - маленькія, вялікія, велізарныя, халодныя душу махіны ... З аднымі мы нараджаемся, іншыя ловяць нас у сеткі з кожным днём, засмоктвае ў чорную непраглядную дзірку.
І няма ніводнага чалавека на гэтай тленнай Зямлі, ня зведвае страхаў. Няма такога героя, хто іх ведаць не ведае. Мы ўсе, паверце, мы ўсё чагосьці баімся! Ну я пра дзяўчат, пра мужчын загаворваць не хочацца ... Оп-па! вось і страх быць паламаную попалам, хаця б у тэорыі)))
Ок, мужчыны таксама баяцца! І я дакажу ў наступстве)))

"Ці не заляцець (-ла) бы ..."
"Мне неяк не зручна адмовіць, бо так просяць, яшчэ пакрыўдзяцца ..."
"Раптам мяне спаляць ..."
"Капец, якая я тоўстая, усе прахожыя з мяне смяюцца ..."
"Ён жа дырэктар, яму можна гарлапаніць без прычыны, мне - нельга ..."
"Не буду псаваць з ёй адносіны, яна разбоўтаныя мае сакрэты ..."
"Яна рэальна сімпотней мяне, я ў параўнанні з ёй жудасная жаба ..."
"Раптам ён ад мяне сыдзе ..."
"Зуб баліць нясцерпна, але мне страшна ісці да стаматолага ..."
"Мне страшна адплываць ад берага, пад вадой монстры так чакаюць маіх стройных ножак ..."
"Як я люблю яго, але баюся, ён не прыме мяне ..."
"Аааааааааааааааааааа! У мяне маршчынка! Я паміраю! ..."
"Не ведаю што выбраць, як б не пралічыцца ..."
"Лепш прамаўчу, а то падумаюць, што я дура ..."
"Гінеколаг - проста жудасны звер, а інструменты на стале - прадметы катаванняў ..."
"Раптам куплю гэта сукенка, а заўтра зніжка на яго будзе ..."
"Я не перажыву, калі ачуняю яшчэ ..."
"Я не змагу больш палюбіць, я не хачу больш любіць ..."
"Калі рожу, потым не ўвайду ў дзверы ..."
"Чорт! Зноў вушак! Цяпер рэальна звольняць! .."
"Божа! Гэта немагчыма! Сівой валасоў ..."
"У цемры нехта сядзіць і хоча схапіць мяне за нагу ..."
і інш, пр.

Знаёма Вам?

Не ведаю, што раптам перемкнуло ў маёй галаве, ці то распачаты працэс старэння, ці то розуму больш стала, а можа зусім іншая прычына, невыразная да сяле. Аднак, некалькі дзён таму я прачнулася з думкай, што я пляваў ХОЧУ на ўсю гэтую армію страхаў !!!
І тут мяне панесла ...

Першым крокам вызвалення стаў раптоўны для сябе жа самай востры адказ на адрасаваную калючай рэплікай. Дама падавіўся, захлынулася, і яшчэ доўга кашляла. Тады і з'явілася ўпершыню то самае адчуванне, што дыхаць стала вальней. І гонар за сябе заспявала на паўтону вышэй.
На зло ўсім акулам і монстрам ў галаве, 20 раз даплывалі да буйкоў. І што? Мяне стала менш. Рукі і ногі, дзякуй Богу, на месцах.
Сівой валасоў? Я выдрала яго і забылася)))
Складаней было з адмовай чарговы вар'яцкай впаривательщице нейкі афігенна касметыкі і дыетычнай прадукцыі. Нічога, прамоўленае цагляным тварам па складах: "мне гэта не цікава!" і якое прасвiдроўвала неадрыўны погляд вызвалілі ад дакучлівай бізнес-лэдзі на другі минуте.Мне зноў стала лёгка і радасна.

Перакрэсліваючы незразумелыя адносіны, зразумела, што даўно пара было. Пункту ставіць не так і жахліва, наадварот, карысна. А чаго шкадаваць, калі больш няма чаго з іх подчерпнуть? Хай дзівяцца.
Заўсёды хацела нешта апублікаваць, але якое ахоплівае пачуццё няёмкасці, сарамлівасці, страху быць незразуметым, хваляванне з-за магчымага асуджэння, крытыкі ... Ну што ж, вось мая хотелка і ажыццявіцца, вось дапішу і націсну "апублікаваць".

Гэта толькі пачатак. Маё пачатак. Паверце, страляць па страхам - гэта выдатна! Жыццё і праўда можа стаць прасцей, лепш, цікавей.

Дыхаць спакойна, забыцца пра дрыжыкаў у канечнасцях, галавакружэнні і шалёным сэрцабіцці ў самой штодзённым сітуацыі, хіба ні гэта нас часам аддзяляе ад шчасця?

І што? Здадзімся?

Справа Ваша, а я вырашыла цвёрда - паміж намі з гэтага часу вайна!

Similar articles

 

 

 

 

Trending Now

 

 

 

 

Newest

Copyright © 2018 be.delachieve.com. Theme powered by WordPress.