Мастацтва і забавыЛітаратура

Аляксандр Архангельскі. Біяграфія. Кнігі. тэлевізійныя фільмы

Архангельскі Аляксандр Мікалаевіч - расійскі пісьменнік і паэт, літаратуразнаўца, публіцыст, прадстаўнік сучаснай інтэлігенцыі, кандыдат філалагічных навук, вядомы тэлевядучы, знаёмы гледачам па інфармацыйна-аналітычнай праграме «Тым часам», прысвечанай эканамічным і палітычным тэмах, а таксама асноўным культурным падзеям тыдня. Перадача характарызуецца выяўленым аўтарскім пачаткам, правам на суб'ектыўную ацэнку, але пры гэтым мае абавязковае правіла: любую праблему разглядаць з розных пунктаў гледжання.

Аляксандр Архангельскі: біяграфія

Карэнны масквіч нарадзіўся 27 красавіка 1962 года, рос, гадаваўся звычайнай сям'і з мамай і прабабуляй. Жылі на ўскраіне сталіцы, небагата; мама працавала машыністкай на радыё. У школе вучыўся бліскуча па ўсіх прадметах, звязаным з літаратурай. Вельмі хутка кінуў займацца матэматыкай, не з прычыны адсутнасці здольнасцяў, а таму што не любіў марнаваць час на рэчы, якія не выклікаюць цікавасці.

У нейкі момант жыцця яму казачна пашанцавала: хлопчык пайшоў у Палац піянераў запісвацца ў гурток малявання і выпадкова, за кампанію з некаторымі хлопцамі, стаў удзельнікам літаратурнага гуртка. Менавіта там на яго вялікі ўплыў аказала малады псіхолаг і выкладчык Зінаіда Мікалаеўна Новлянская. Для гэтай маладой жанчыны, якая працавала за мізэрную зарплату, прафесія з'яўлялася нечым большым - пакліканнем; яна зрабіла са сваіх падапечных літаратурна падкаваных людзей, падаўшы савецкім школьнікам мноства яркіх і добрых прыкладаў. І сёння Аляксандр Архангельскі цесна кантактуе з ужо высахлымі хлопцамі - удзельнікамі гуртка далёкага 1976 года.

Жыццёвая мэта пастаўлена

Пасля школы Аляксандр, выразна разумеў, чаго хоча ад жыцця, вызначыўся адразу і паступіў у педагагічны інстытут на факультэт рускай мовы і літаратуры. Гады студэнцтва супалі з працай у Палацы піянераў, куды Аляксандр уладкаваўся кіраўніком літаратурнага гуртка. Бо выкладчыцкая дзейнасць не цікавіла Аляксандра, і ён цалкам не збіраўся рэалізаваць сябе ў гэтым напрамку, то падрабіў медыцынскае заключэнне ў тым, што не можа выкладаць па прычыне астмы.

Далейшай прыступкай у лёсе маладога літаратара была праца на радыё, дзе калегамі з'яўляліся жанчыны пенсіённага ўзросту. Доўга трываць такога суседства Аляксандр не змог: праз 9 месяцаў збег адтуль. Затым уладкаваўся старшым рэдактарам часопіса «Дружба народаў»; прычым на той момант Архангельская здавалася, што гэта столь кар'еры - далей ужо расці не было куды. Праца ў часопісе прыйшлася яму па душы: цікавая, са мноствам камандзіровак. У той перыяд Аляксандр наведаў Арменію, Азербайджан і Казахстан, дзе ўпершыню стаў сведкам выступленні моладзі з нацыянальнымі лозунгамі і адчуў сябе ўдзельнікам гістарычнага працэсу, накіраванага на змену становішча ў краіне.

дасягненні аўтара

У 90-я гады літаратар працаваў у Швейцарыі і вельмі палюбіў гэтую краіну. Там ён чытаў лекцыі ў Жэнеўскім універсітэце, а зарабляць за тры месяцы грошай яму хапала для таго, каб пражыць год у Маскве, ня бядуючы. У сталіцы Архангельскі выкладаў на гуманітарнай кафедры Маскоўскай кансерваторыі.

У газеце «Весці» Аляксандр Архангельскі прайшоў усе прыступкі: працаваў спачатку аглядальнікам, затым намеснікам галоўнага рэдактара і калумністам. З 1992 па 1993 год вёў на РТР праграму «Супраць плыні», у 2002 годзе - «Хранограф», з'яўляецца членам Саюза расійскіх пісьменнікаў, Членам журы Букераўскай прэміі за 1995 год. Акадэмік-заснавальнік і прэзідэнт Акадэміі рускай сучаснай славеснасці.

У сямейным жыцці Аляксандр быў два разы жанаты і мае ад двух шлюбаў чацвярых дзяцей. Цяперашняя жонка Марыя працуе журналістам.

Тэлевізійны досвед Архангельскага

Вялікая колькасць розных меркаванняў выклікае «Спякота» - фільм-роздум, які апавядае пра ўнікальны перыядзе гісторыі краіны і Царквы, перыядзе трагічным, асэнсаваным і глыбокім. Прагляд фільма, аўтарам якога з'яўляецца Архангельскі, выклікае вельмі супярэчлівыя пачуцці. З аднаго боку, аўтар знаёміць аўдыторыю з рэлігійнымі пошукамі 70-80-х гадоў 20-га стагоддзя, з другога - фільм паказвае толькі малую частку таго, што адбывалася ў тыя гады вакол праваслаўнай царквы, і імкнецца пераканаць гледача ў тым, што ў СССР сапраўдная царква існавала таемна, а сапраўднымі хрысціянамі былі навукоўцы і інтэлігенты. Астатнія жыхары краіны саветаў проста выжывалі ў створаных умовах.

Літаратура ў жыцці Аляксандра Архангельскага

Архангельскі як літаратар рос на творах шматлікіх аўтараў, але вялікі ўплыў на яго меў Пастэрнак, у творчасць якога будучы пісьменнік акунуўся з галавой. Моцна запомнілася літаратару сустрэча з Дзмітрыем Мікалаевічам Жураўлёва, у якога былі рукапісы гэтага вялікага пісьменніка, падораныя аўтарам асабіста. Далей у інстытуце для Архангельскага адкрыўся Пушкін, а пасля і ўся сусветная літаратура. Аляксандр Архангельскі мае шыкоўную бібліятэку, якая налічвае больш за 3000 кніг. Гэта ўся сусветная класіка, прычым кнігі стаяць па прынцыпе храналогіі (ад старажытнаўсходніх і антычнай да сучаснай) і па прынцыпе наяўнасці жадання перачытаць кожную яшчэ раз.

Аляксандр Архангельскі: кнігі аўтара

Што ёсць для Аляксандра Архангельскага літаратура? Гэта адзіны прадмет, які дазваляе з пазнавальнага і практычнага ўзроўню падымацца на эмацыйны.

Бо літаратура пра сэрца, пра розум, таямніцы жыцця і смерці, выпрабаваннях, пра мінулае і тым, што людзей акружае. Менавіта ў ёй ажывае ўсё: ад бытавых прадметаў да жывёл. Літаратура - гэта важны школьны прадмет, таму Архангельскі напісаў падручнік па гэтым прадмеце для дзясятага класа. Мэта выкладання гэтага школьнага прадмета - навучыць дзяцей шукаць і знаходзіць у чалавеку чалавечае. Таксама Архангельскі з'яўляецца аўтарам і вядучым цыкла дакументальных кінастужак «Фабрыкі памяці: Бібліятэкі свету». На яго рахунку такія апублікаваныя творы, як «Пасланне да Цімафея», «Кошт адсячэння» і іншыя.

Similar articles

 

 

 

 

Trending Now

 

 

 

 

Newest

Copyright © 2018 be.delachieve.com. Theme powered by WordPress.