ЗаконДзяржава і права

Дзяржаўны кантроль

Дзяржаўны кантроль як сістэма ў сучасным свеце набывае вялікае практычнае і тэарэтычнае значэнне. Гэтая сістэма, якая ахоплівае сферу палітычнай, фінансавай, вытворчай і сацыяльнай жыцця, за апошні час зведала нямала змен. Так, пасля ліквідацыі інстытута народнага кантролю ўзрасла роля аўдытарскага нагляду. Акрамя таго, ўводзіліся нормы як лібералізацыі, так і ўзмацнення жорсткасці ацэнкі прадпрымальніцкай і грамадскай дзейнасці.

Рознымі спецыялістамі паняцце "дзяржаўны кантроль" трактуецца па-рознаму. Адны навукоўцы вызначаюць яго як самастойны від работ, сутнасць якога складзеная ў назіранні за тым, каб дзейнасць аб'екта адпавядала прадпісанням, якія былі атрыманы ад службовай асобы альбо кіраўніка органа.

На думку іншых, дзяржаўны кантроль ўяўляе зь сябе прававую працэдуру. Яна арыентавана на вызначэнне верагодных складаў правапарушэнняў. Складаецца гэтая працэдура з некалькіх стадый. Так, дзяржаўны кантроль ўключае ў сябе этап, на якім кантралюючы орган атрымлівае неабходную інфармацыю, этап прававой кваліфікацыі і прыняцця рашэння аб прызначэнні якіх-небудзь прымусовых мер у дачыненні да падкантрольнага суб'екта.

Аднак перавага аддаецца думку, згодна якога гэта асобная форма ўлады. Як такая Назіральную дзейнасць у той ці іншай ступені ўласцівая практычна кожнаму органу ўлады, але пры гэтым не з'яўляецца асноўнай.

Дзяржаўны кантроль і яго віды

У адпаведнасці са зместам і аб'ёмам паказаная дзейнасць падзяляецца на агульную і спецыяльную. Агульны кантроль ажыццяўляецца на ўсіх напрамках дзейнасці аб'екта, спецыяльны жа ахоплівае якое-небудзь пэўны накірунак або канкрэтнае пытанне (экалагічны, мытны, фінансавы, санітарны і іншыя).

У адпаведнасці з накіраванасцю і арганізацыйна-прававымі нормамі існуюць наступныя віды дзяржаўнага кантролю: унутраны (вырабляецца ў рамках сістэмы кантралюючага органа) і знешні (ажыццяўляецца адносна аб'ектаў, не падпарадкаваных непасрэдна органу кантролю).

З улікам стадыі ажыццяўлення наглядная дзейнасць можа з'яўляцца наступнай, бягучай і папярэдняй.

У адпаведнасці з часовым рэжымам кантроль можа з'яўляцца перыядычным (часовым) і сістэматычны характар (пастаянным).

З улікам суб'екта падзяляюць наглядную дзейнасць Прэзідэнта, органаў заканадаўчай (прадстаўнічай) або выканаўчай улады. Прэзідэнцкі кантроль можа ажыццяўляцца апасродкавана і непасрэдна. Першы вырабляецца Адміністрацыяй Прэзідэнта (паўнамоцнымі прадстаўнікамі федэральных акругаў, Кантрольным кіраваннем, Галоўным дзяржаўна-прававым кіраваннем).

У сферы дзяржкіравання наглядная дзейнасць ажыццяўляецца Саветам Федэрацый, Дзяржаўнай Думай, Падліковай палатай, а таксама органамі заканадаўчай (прадстаўнічай) улады.

Агульны кантроль, які вырабляюць выканаўчыя органы, уключае ў сябе нагляд за выкананнем і выкананнем Канстытуцыі, Указаў Прэзідэнта, федэральных законаў, распараджэнняў і пастаноў, прынятых Урадам, нарматыўна-прававых актаў, распрацаваных выканаўчымі федэральнымі органамі. Акрамя таго, у працэдуру ўваходзіць кансалідацыя, заслухоўванне справаздач і дакладаў паўнамоцных прадстаўнікоў, аб'яднанне падведамных органаў у адпаведнасці з напрамкам дзейнасці.

Міжгаліновай кантроль праводзіцца для забеспячэння вырашэння комплексных пытанняў, якія адносяцца да пэўных галінах кіравання.

Similar articles

 

 

 

 

Trending Now

 

 

 

 

Newest

Copyright © 2018 be.delachieve.com. Theme powered by WordPress.