СамаўдасканаленнеПсіхалогія

Працэсы памяці

Чалавек і да гэтай пары - адзін з самых непазнаных да канца феноменаў. Навукоўцамі здзяйсняюцца грандыёзныя адкрыцця, у якіх падрабязна раскрываецца чалавечая псіхалогія. Памяць жа, як адна з фукциональных асаблівасцяў мазгавой дзейнасці, да гэтага часу застаецца неразгаданай. Ствараюцца самыя розныя гіпотэзы, праводзяцца разнастайныя эксперыменты, будуюцца разнастайныя здагадкі, але канкрэтнага і выразнага вызначэння, чаму так выбарчыя чалавечыя ўспаміны, як яны ўзнікаюць і ў сувязі з чым губляюцца, пакуль яшчэ не выведзена.

Напрыклад, даволі цікавы факт доўгатэрміновых успамінаў дзяцінства, асабліва тых, якія нясуць у сабе негатыўныя адчуванні. Чаму ж чалавек гэтак «злапамятны»? Чаму добрае хутчэй забываецца, чым дрэннае? Мяркуецца, што працэсы памяці ў псіхалогіі чалавека гуляюць велізарную ролю, у першую чаргу таму, што яна спрыяе развіццю механізму выжывання.

Дзяцінства - гэта перыяд, калі фармуецца паводзіны, светапогляд асобы, яго характар і звычкі. Таму-то так яркія і гэтак доўга і захоўваюцца мілыя юнацкія і млодзенчаскія ўспаміны. Бо менавіта ў гэты час усё адбываецца ўпершыню, у далейшым жа ўсе падзеі так ці інакш, але з'яўляюцца паўторамі альбо інтэрпрэтацыямі ўжо калісьці які меў месца быць у лёсе індывіда. Навошта ж перапаўняць непатрэбнай інфармацыяй і так загружаны мозг? І памяць выбарча пакідае толькі першыя, самыя значныя адчуванні і падзеі, калі ёю былі атрыманы больш моцныя ўражанні.

Працэсы памяці прынята псіхолагамі падпадзяляць на тры катэгорыі: непасрэдна запамінанне і кадаваньне, звязванне фрагментаў падзеі нейкімі пэўнымі асаблівасцямі, якія вылучаюць іх з агульнага фармату, і прайграванне інфармацыі.

Этап запамінання адбываецца як у форме адвольнага запамінання, так і наўмыснага. І калі наўмыснае запамінанню патрабуецца навучыцца, чым дзеткі і займаюцца ў дзіцячых установах, то адвольнае запамінанне адбываецца без удзелу самога чалавека і яго волі. Як іншы раз б хацелася нешта забыцца назаўжды, сцерці з «файлаў» свайго мозгу непрыемныя, горкія моманты жыцця! Але не тут-то было: пакутлівыя ўспаміны ніяк не хочуць сыходзіць з галавы.

Навукоўцы пастаянна распрацоўваюць спосабы псіхалагічнага ўздзеяння на працэсы памяці, каб мець магчымасць выдаляць па ўласным жаданні разбуральныя нервовую сістэму чалавека ўспаміны. Гэта даволі цяжка - навучыцца выбарча выдаляць нібыта непатрэбную інфармацыю з мозгу чалавека, нашмат складаней, чым ўмець гэтую інфармацыю «загружаць» ў яго. Спосабаў стопрацэнтнага ўздзеяння на гэтыя працэсы памяці практычна яшчэ не вынайдзены.

Дык чаму ж сталай жанчыне, самай якая мае ўжо ўнукаў, так памятаецца дурны выпадак, калі яна яшчэ дзяўчынкай забылася ў школьнай распранальні нейкую інтымнае штучкі, а пацаны потым вывесілі яе на ўсеагульны агляд? Аказваецца, таму, што гэты выпадак выклікаў непрыемныя эмоцыі ў свядомасці дзяўчынкі, і памяць, каб больш такога не здарылася, моцна захавала гэтую падзею ў сваіх кутках.

Вядома, і пазней здараліся эпізоды, калі забываліся ўжо іншыя рэчы і ў іншых месцах, але яны практычна не запомніліся. Ах, не! Вось яшчэ адзін выпадак: быў страчаны кашалёк з грамадскімі грашыма. Жанчына нават падумвала скончыць жыццё самагубствам. Тады выбавіла яе суседка, даўшы грошай у пазыку на доўгі тэрмін.

Гэты выпадак таксама будзе доўга помніцца, таму што ўражанні былі надзвычай моцнымі. Аднак у старасці цалкам магчыма, што больш позні падзея, хоць і было нашмат важней, сыдзе з памяці, пакінуўшы толькі дзіцячыя ўспаміны гэтак жа яркімі і хвалюючымі.

Сядзе іншая бабуля і давай поведывать небыліцы са свайго дзяцінства! Быццам бы і было гэта, але ж яшчэ ўчора бабулька распавядала гэта як быццам па-іншаму? І тут знаходзяць псіхолагі тлумачэнне.

Працэсы памяці, якія адказваюць за архіваванне і захаванне успамінаў, дзеляцца на дынамічныя і статычныя. Дынамічныя - гэта тыя, якімі чалавек карыстаецца даволі часта, таму-то яны амаль заўсёды застаюцца нязменнымі. А вось статычныя, якія знаходзяцца на працяглым захоўванні і рэдка «здабываюцца на свет Божы», абавязкова рэканструююцца, падвяргаюцца перапрацоўцы.

Разумеючы ўсё гэта, разумны малады чалавек не стане злавацца на пажылога за тое, што той не памятае ўчорашняга падзеі, але ў падрабязнасцях раскажа пра выпадак паўвекавой даўнасці. Ды яшчэ і приврёт пры гэтым! Такое прылада механізму чалавечай памяці. З гэтым не варта змагацца, гэта проста трэба прыняць як факт.

Similar articles

 

 

 

 

Trending Now

 

 

 

 

Newest

Copyright © 2018 be.delachieve.com. Theme powered by WordPress.