Мастацтва і забавыЛітаратура

Творы Купрына. Купрын Аляксандр Іванавіч: пералік твораў

Творы Купрына Аляксандра Іванавіча, а таксама жыццё і творчасць гэтага выдатнага рускага празаіка цікавяць шматлікіх чытачоў. Ён нарадзіўся ў тысяча восемсот сямідзесятым годзе дваццаць шостага жніўня ў горадзе Нараўчата.

Бацька яго амаль адразу ж пасля яго з'яўлення на свет памёр ад халеры. Праз некаторы час маці Купрына прыязджае ў Маскву. Задавальняе там дачок у казённыя ўстановы, а таксама клапоціцца пра лёс сына. Ролю мамы ў выхаванні і адукацыі Аляксандра Іванавіча немагчыма перабольшыць.

Адукацыя будучага празаіка

У тысяча восемсот васьмідзясятым годзе Аляксандр Купрын паступае ў ваенную гімназію, якая ў далейшым была ператворана ў кадэцкі корпус. Праз восем гадоў кладзе канец гэтая ўстанова і працягвае развіваць сваю кар'еру па ваеннай лініі. У яго і не было іншага варыянту, так як менавіта дадзены дазваляў вучыцца за казённы кошт.

А ўжо праз два гады ён скончыў Аляксандраўскае ваеннае вучылішча і атрымаў званне падпаручніка. Гэта даволі сур'ёзны афіцэрскі чын. І надыходзіць час самастойнай службы. Наогул, руская армія была асноўным кар'ерным шляхам для многіх расійскіх пісьменнікаў. Успомніць хоць бы Міхаіла Юр'евіча Лермантава або Апанаса Апанасавіча Фета.

Ваенная кар'ера вядомага пісьменніка Аляксандра Купрына

Тыя працэсы, якія адбываліся на мяжы стагоддзяў у войску, у далейшым сталі тэмай вельмі многіх твораў Аляксандра Іванавіча. Ў тысячу восемсот дзевяноста трэцім годзе Купрын робіць няўдалую спробу паступіць у акадэмію генштаба. Тут прысутнічае відавочная паралель з яго знакамітай аповесцю "Паядынак", пра якую будзе згадана ледзь пазней.

І праз год Аляксандр Іванавіч выходзіць у адстаўку, не страціўшы сувязі з арміяй і не згубіўшы таго масіва жыццёвых уражанняў, які даў пачатак шматлікім яго празаічным творы свае. Ён, яшчэ будучы афіцэрам, спрабуе пісаць і з нейкага часу пачынае публікавацца.

Першыя спробы творчасці, або Некалькі сутак у карцэры

Першы выдадзены аповяд Аляксандра Іванавіча называецца "Апошні дэбют". І за гэта сваё тварэнне Купрын правёў двое сутак у карцэры, таму што афіцэрам не належыла выступаць у друку.

Пісьменнік доўгі час жыве неўладкаваным жыццём. У яго як быццам бы няма лёсу. Ён увесь час бадзяецца, на працягу вельмі многіх гадоў Аляксандр Іванавіч пражывае на поўдні, Украіне ці Маларосіі, як тады казалі. Ён наведвае велізарная колькасць гарадоў.

Купрын шмат друкуецца, паступова журналістыка становіцца яго пастаянным заняткам. Ён ведаў рускую поўдзень, як мала хто з іншых пісьменнікаў. У гэты ж час Аляксандр Іванавіч пачынае публікаваць свае нарысы, якія адразу прыцягнулі ўвагу чытачоў. Пісьменнік спрабаваў сябе ў многіх жанрах.

Набыццё вядомасці ў чытацкіх колах

Вядома, вядома шмат тварэнняў, якія стварыў Купрын, творы, спіс якіх ведае нават звычайны школьнік. Але самая першая аповесць, якая зрабіла Аляксандра Іванавіча вядомым, - гэта "Малох". Яна была апублікавана ў тысяча восемсот дзевяноста шэсьць годзе.

У аснову гэтага твора ляглі рэальныя падзеі. Купрын наведаў Данбас ў якасці карэспандэнта і азнаёміўся з работай руска-бельгійскай акцыянернай кампаніі. Індустрыялізацыя і ўздым вытворчасці, усё тое, да чаго імкнуліся многія грамадскія дзеячы, абарочвалася нечалавечымі ўмовамі працы. Менавіта ў гэтым і складаецца асноўная думка аповесці "Малох".

Аляксандр Купрын. Творы, спіс якіх вядомы шырокаму колу чытачоў

Праз некаторы час выходзяць творы, вядомыя сёння практычна кожнаму расейскаму чытачу. Гэта "Гранатавы бранзалет", "Слон", "Паядынак" і, вядома, аповесць "Алеся". Апублікавана гэты твор ў тысяча восемсот дзевяноста другім годзе ў газеце "Кіяўлянін". У ёй Аляксандр Іванавіч вельмі рэзка мяняе прадмет малюнка.

Ўжо не заводы і тэхнічная эстэтыка, а валынскія лесу, народныя легенды, карціны прыроды і звычаі тамтэйшых сялян. Менавіта гэта ўкладвае аўтар у твор "Алеся". Купрын напісаў чарговае твор, якое не мае сабе роўных.

Вобраз дзяўчыны з лесу, здольнай разумець мову прыроды

Галоўная гераіня - гэта дзяўчына, жыхарка лясоў. Яна як быццам бы вядзьмарка, якая можа загадваць сіламі навакольнага прыроды. І здольнасці дзяўчыны чуць і адчуваць яе мову ўваходзяць у супярэчнасці з царкоўнай і рэлігійнай ідэалёгіяй. Алесю падвяргаюць асуджэнню, прыпісваюць ёй віну ў многіх бедах, якія абвальваюцца на суседзяў.

І ў гэтым сутыкненні дзяўчыны з лесу і сялян, якія знаходзяцца ў ўлонні сацыяльнага жыцця, якое апісвае твор "Алеся", Купрын выкарыстаў своеасаблівую метафару. У ёй прысутнічае вельмі важнае проціпастаўленне натуральнай жыцця і сучаснай цывілізацыі. І для Аляксандра Іванавіча гэта складанне вельмі тыпова.

Чарговае твор Купрына, якое стала папулярным

Твор Купрына "Паядынак" стала адным з самых вядомых твораў аўтара. Дзеянне аповесці звязана з падзеямі тысяча васямсот дзевяноста чацвёртага года, калі ў рускай арміі былі адноўлены паядынкі, або двубоі, як яны называліся ў мінулым.

У пачатку дзевятнаццатага стагоддзя, пры ўсёй складанасці стаўленьня ўладаў і людзей да дуэль, усё-такі быў нейкі рыцарскі сэнс, гарантыя захавання нормаў дваранскай гонару. І нават тады многія паядынкі мелі трагічны і жахлівы зыход. У канцы дзевятнаццатага стагоддзя гэта рашэнне выглядала анахранізмам. Руская армія была ўжо зусім іншы.

І ёсць яшчэ адна акалічнасць, якое неабходна згадаць, кажучы пра аповесць "Паядынак". Апублікаваная яна была ў тысяча дзевяцьсот пятым годзе, калі падчас руска-японскай вайны расійская армія цярпела адну паразу за іншым.

Гэта дзейнічала деморализующе на грамадства. І ў гэтым кантэксце твор "Паядынак" выклікала лютую палеміку ў прэсе. Практычна ўсе творы Купрына выклікалі цэлы шквал водгукаў як ад чытачоў, так і ад крытыкаў. Напрыклад, аповесць "Яма", што адносіцца да больш позняга перыяду творчасці аўтара. Яна не толькі стала знакамітай, але і шакавала многіх сучаснікаў Аляксандра Іванавіча.

Больш позні творчасць папулярнага празаіка

Твор Купрына "Гранатавы бранзалет" - гэта светлая аповесць аб чыстых пачуццях. Пра тое, як просты служачы чалавек па прозвішчы Жаўткоў любіў княгіню Веру Мікалаеўну, якая была для яго цалкам недасяжная. Ён не мог прэтэндаваць ні на жаніцьбу, ні на нейкія іншыя адносіны з ёй.

Аднак раптам пасля яго смерці Вера разумее, што міма яе прайшло сапраўднае, сапраўднае пачуццё, ня зніклых у распусце і не растварыцца ў тых страшных разломах, якія аддзяляюць людзей адзін ад аднаго, у сацыяльных перашкодах, якія не даюць магчымасці розным колам грамадства мець зносіны паміж сабой і ўступаць у шлюб. Гэтая светлая аповесць і многія іншыя творы Купрына чытаюцца і на сённяшні дзень з неаслабнай увагай.

Творчасць празаіка, прысвечанае дзецям

Аляксандр Іванавіч шмат піша апавяданняў для дзяцей. І гэтыя творы Купрына - яшчэ адзін бок таленту аўтара, і пра іх таксама неабходна згадаць. Большасць апавяданняў ён прысвяціў жывёлам. Напрыклад, "Ізумруд", "Белы пудзель" або вядомы твор Купрына "Слон". Дзіцячыя аповесці Аляксандра Іванавіча - гэта выдатная, важная частка яго спадчыны.

І сёння можна з упэўненасцю сказаць, што вялікі расейскі празаік Аляксандр Купрын заняў належнае яму годнае месца ў гісторыі рускай літаратуры. Яго тварэння не проста вывучаюцца і чытаюцца, яны каханыя шматлікімі чытачамі і выклікаюць велізарны захапленне і глыбокая павага.

Similar articles

 

 

 

 

Trending Now

 

 

 

 

Newest

Copyright © 2018 be.delachieve.com. Theme powered by WordPress.