ЗаконАдпаведнасць нарматыўным патрабаванням

Формы і сістэмы аплаты працы

Калі работнік выконвае нейкі праца пасля заключэння працоўнага пагаднення, ён робіць гэта не бязвыплатна, а за пэўны фінансавае ўзнагароджанне. Абавязак яго выплачваць своечасова і ў поўным аб'ёме прадпісваецца працадаўцу законам.

Формы і сістэмы аплаты працы, якія ўваходзяць у артыкул выдаткаў працадаўцы, ўключаюць:

  1. Зарплату, якая непасрэдна звязана з удзелам супрацоўніка ў працоўным працэсе.
  2. Падаткі і ўнёскі, звязаныя з выкарыстаннем працоўных рэсурсаў.
  3. Аплата і адпачынкаў, і святочных дзён.
  4. Выдаткі, якія прадпрыемства бяруць на сябе добраахвотна.

Віды, формы і сістэмы аплаты працы фармуюцца пад уздзеяннем як рынкавых, так і нярынкавых фактараў. Да апошніх адносіцца рэгуляванне зарплаты дзяржавай, уплыў прафсаюзаў, іх сувязь з працадаўцамі.

Да рынкавых фактараў, якія ўплываюць на формы і сістэмы аплаты працы на прадпрыемстве, адносяцца:

  • карыснасць работніка для працадаўцы (яна вызначаецца суадносінамі паміж рэальным прыбыткам, які прыносіць канкрэтны супрацоўнік і выдаткамі, якія сыходзяць на яго);
  • попыт на канкрэтны выгляд працы;
  • магчымасць замяніць жывую працоўную сілу тэхнікай;
  • ваганне цэн на паслугі, тавары (іх рост вядзе да павышэння аплаты, а падзенне - наадварот).

Канкрэтныя формы і сістэмы аплаты працы вызначаюцца ўмовамі калектыўнага дагавора. Таксама ўплывае на іх і прыняцце мясцовых нарматыўных актаў. Калектыўныя дамовы і дамовы вырашаюць наступны круг пытанняў:

  • індэксацыю зарплаты ;
  • вызначэнне формы і сістэмы аплаты працы;
  • тэрміны, месца выплаты зарплаты і парадак;
  • тып разліковага ліста;
  • нармаванне працы ;
  • ўсталяванне часу для таго, каб разлічыць сярэднюю зарплату;
  • павышэнне і захаванне гарантый, прадастаўленых дзяржавай.

Індывідуальны дагавор, які заключаецца паміж працаўніком і працадаўцам, звычайна дапаўняе нормы, прынятыя дзяржавай, калектывам і лакальныя. Аднак ён можа гуляць і вырашальную ролю ў тых выпадках, калі кіраўнікі не атрымліваюць фінансавання з бюджэту, а таксама, калі яны заключылі дамову з рэлігійнай арганізацыяй або фізічнай асобай.

Пры налічэнні зарплаты ўлічваецца прадукцыйнасць працы работніка. На падставе гэтага паказчыка вылучаюць дзве формы і сістэмы аплаты працы:

  1. Пачасовая, пры якой асноўным крытэрыем ацэнкі працы з'яўляецца час, праведзены за працай, захаванне яго нормаў.
  2. Здзельная аплата, пры якой падчас налічэння латы пад увагу прымаецца колькасць зробленай працы, выпушчанай прадукцыі або паслуг, якія былі аказаны.

Пры звычайнай пачасовай аплаце налічваюцца аб'ём заработнай платы знаходзіцца ў прамой залежнасці ад тарыфнай стаўкі, якая ўсталёўваецца за адзінку сапраўды адпрацаванага часу.

Звычайная здзельная аплата разлічваецца яшчэ прасцей - расцэнка, прынятая за аснову, памнажаецца на колькасць тавараў, якія былі зроблены. Расцэнка залежыць ад разраду працы, нормы выпрацоўкі або часу.

У сучаснай практыцы сустракаецца злучэнне гэтых двух формаў.

Пры аплаце пачасовай-прэміяльнай памер тарыфнай стаўкі і прэміі залежыць ад выканання плана па вытворчасці вялікай колькасці якаснай прадукцыі, эканоміі матэрыялаў і сыравіны, выкананне ўсіх абавязацельстваў, пералічаных ў дамове.

Пры аплаце здзельна-прэміяльнай фіксаваны заробак дапаўняецца прэміяй за выкананне і тым больш за перавыкананне норм, устаноўленых раней, за адсутнасць шлюбу, эканомію матэрыялу, набыццё новых навыкаў.

Пры акордавай аплаце зарплата налiчваецца не за адзінку вырабленай прадукцыі, а за ўвесь комплекс работ.

Усе існуючыя спосабы аплаты працы устанавлен на падставе працоўнага заканадаўства і іншых прававых актаў, якія ўтрымліваюць нормы працоўнага права.

Similar articles

 

 

 

 

Trending Now

 

 

 

 

Newest

Copyright © 2018 be.delachieve.com. Theme powered by WordPress.