Мастацтва і забавыФільмы

Фільм "Снайпер" (2015): водгукі

Фільм «Снайпер» (2015) заснаваны на асабістых мемуарах які служыў снайперам 3-ці каманды SEAL ўзвода «Чарлі» ў Іраку Крыса Кайла. Ён лічыцца адным з самых паспяховых снайпераў, іракцы празвалі яго «Д'яблам з Рамадзі», а аднапалчане - Легендай, бо на яго рахунку больш нейтралізаваць салдат суперніка (каля 250).

Клінт Іствуд. Акцёр, рэжысёр

Іствуд стаў вядомы шырокай грамадскасці ў другой палове 60-х, у той час у кінаіндустрыі намецілася тэндэнцыя выстаўляць зло карыкатурным, трудноотличимым ад дабра. Клінт ў той момант здымаўся ў карціне «Брудны Гары», дзе гуляў ролю зверападобныя паліцэйскага. Пасля выхаду фільма яго пачалі асацыяваць з фашысцкай эстеткой і ідэалёгіяй. Мяняць якое склалася меркаванне акцёру прыйшлося даволі доўга, аднак пазней ён быў дабрадушна дараваны і тытулаваны адным з асноўных гуманістаў нашай эпохі. Прычынай гэтаму сталі праекты «Гран Тарына» і «Малая на мільён», не кажучы ўжо пра выдатнай дылогіі пра кровапралітных бітвах за Івадзімы, якая была знятая ў арыгінальнай манеры - з двух процілеглых пунктаў гледжання (кожнай з варагуючых бакоў). Фільм «Снайпер» (2015), водгукі таму пацверджанне, таксама прысвечаны вайне, толькі ён пазбаўлены гэтай двайны трактоўкі.

Сантыменты тут недарэчныя

Рэжысёр вачыма галоўнага героя амерыканскага снайпера № 1 - Крыса Кайла (Брэдлі Купер) - паказвае суровую праўду зачысткі іракскіх трушчоб пяхотнікамі ЗША пад прыкрыццём марскіх пяхотнікаў - так пачынаецца фільм «Снайпер» (2015). Далей Іствуд спрытна балансуе на мяжы маралі, падсоўваючы галоўнаму герою ў якасці мішэні дзіцяці, якому маці аддала гранату, потым - хлапчука старэй, схапілі за зброю. Крыс, зрэшты, як і большасць яго таварышаў па службе, ўсведамляе, што сярод мясцовага насельніцтва ёсць нявінныя ахвяры, але вайна ёсць вайна, і сантыменты абсалютна не да месца.

Мэта заўсёды знойдзецца

Галоўны герой карціны «Снайпер» (2015), водгукі ў чый адрас пераважна хвалебныя, - Крыс Кайл, у трактоўцы Клінта Іствуда ён паўстае перад гледачом характэрным выхадцам Тэхаса. Сын святара з ранніх гадоў захапляўся паляваннем, радэа, а пасля знайшоў сваё месца ў спецмісію ВМС Амерыкі. У Іраку ён знаходзіўся ў агульнай складанасці 1000 дзён, столькі доўжыліся ў суме яго чатыры камандзіроўкі, падчас якіх ён ліквідаваў 250 маджахедаў. Пасля пра гэта і многае іншае ён напісаў у сваёй аўтабіяграфічнай кнізе «Амерыканскі снайпер». Аднак смерць яго напаткала на роднай зямлі, у 2013 годзе ён працаваў з ветэранамі Ірака на стрэльбішча і быў забіты адным з іх, мацней за іншых пацярпелі ад посттраўматычнага стрэсу. Пераглядаючы кінастужку «Снайпер» (2015), водгукі пра якую падкрэсліваюць запраграмаваную амбівалентнасць гвалту ў лёсе галоўнага героя, ня перастаеш здзіўляцца супадзенням, знаках Фартуны. З самага дзяцінства бацька галоўнага героя, падзяляючы ўсіх людзей на тры катэгорыі (авечак, ваўкоў і аўчарак), настойваў, каб хлопчык абраў менавіта апошні варыянт. Сын бацьку не паслухаўся, стаўшы ваяром, героем і заўзятым патрыётам. Аднак пры гэтым стаў залежным ад палявання на «ваўкоў», якая стала яго запалам, рэфлексам, наркотыкам. У нейкі момант, захапіўшыся, Крыс страціў сувязь з рэальным светам, каханай жонкай (Сіена Мілер) і дзецьмі. Здавалася, што яшчэ зусім ледзь-ледзь і ён зможа разрадзіць абойму ў каго заўгодна, у любога, хто ўстане на яго шляху. Снайпер абавязаны страляць, а мішэнь заўсёды знойдзецца. Супярэчлівы кінапраект - «Снайпер» (2015). Водгукі пра фільм таксама дыяметральна процілеглыя.

Кансерватызм з чалавечым тварам

Калі б Іствуд здымаў свой фільм у 60-я, ён, хутчэй за ўсё, паказаў бы як гвалт, якое нават «ў імя дабра» творыць Крыс, няўхільна пракрадзецца ў яго душу і атруціць яе. Але «Снайпер» (2015), водгукі на Имхонете асабліва падкрэсліваюць гэты факт - карціна сучасная, таму быць пацыфістам дазволіць сабе рэжысёр ніяк не мог. Дабро не можа абярнуцца злом, а антаганіст ніколі не стане пратаганіста. Вопыт амерыканскай кінаіндустрыі запатрабаваў ад Іствуда вярнуцца да кансерватыўным аксіёмам, якія столькі спрабавалі абвергнуць лібералы. Таму фільм «Снайпер» (2015) - чыстай вады патрыятычная карціна, без лішняга пафасу і надрыву, але з лёгкім налётам постмадэрнісцкай іроніі.

Абсалютны чэмпіён амерыканскага пракату

Здаецца неверагодным той факт, што фільм «Снайпер» (2015) (водгукі крытыкаў адзначаюць і гэта) стане самым касавым ў кар'еры Іствуда, да ўсяго, карціне прагназуюць абсалютная першынство ў амерыканскім пракаце. Гэта азначае, што ў Амерыцы кіно запрацуе значна больш, чым «Трансформеры», «Вартавыя Галактыкі» і «Хобіт», і зойме годнае месца ў таблоідах папулярнасці сярод самых касавых блокбастараў накшталт «Мсціўцаў», «галодных гульняў» і «Аватара». У параўнанні з аскараноснай кінастужкай пра вайну пад назвай «Уладар буры», узнагароджанай шасцю Оскарамі, фільм «Снайпер» (2015) сабраў у 20-ть раз больш грошай, але быў адзначаны Акадэміяй толькі аднойчы - за лепшы гукавы мантаж. Але важней іншае - пасля тужлівых байопік ( «Дж. Эдгар», «Няскораны»), містыкі ( «тагасветных), адаптацый мюзіклаў Брадвея (« Хлопцы із Джэрсі ») адзін з лепшых рэжысёраў Амерыкі зноў у выдатнай форме.

Антываенны патрыятычны блокбастар

Фільм «Снайпер» (2015) - кіно настолькі дакладнае, сабранае і тонкае, наколькі гэта магчыма, некалькі падобнае з «Пісьмамі Івадзімы» і зусім не падобнае на «Сцягі нашых бацькоў». І цяжка не заўважыць, што карціне на рэдкасць пашанцавала з выканаўцам галоўнай ролі - Брэдлі Купера. Ператварэнне ў гару цягліц далося акцёру нялёгка, для таго каб набраць неабходных 18 кг, ён штодня паглынала за 8 000 калорый, трэніраваўся па чатыры гадзіны з асабістым трэнерам, а страляць вучыўся ў сапраўднага «марскога катка» Кевіна Лачема, калегі Кайла. Пры гэтым ён захаваў сваю прывабнасць, нейкую ўразлівасць. Брэдлі уключыў свой драматычны талент на ўсю магутнасць - і цяпер ён новая суперзорка Галівуду, ўпрыгожаць скандальны байопік, патрыятычны антываенны блокбастар «Снайпер» (2015). Трэйлер да яго не ў сілах у поўнай меры перадаць увесь патэнцыял карціны, і тым не менш крытыкі абвінавацілі яго ў глабальным апяванне мілітарызму.

вастрэй няма куды

Рэжысёра прэса абвінавачвае ў тупасці і хлусні. Майкл Мур, дакументаліст, кляйміць яго за тое, што ён апявае самую подлую ваенную прафесію, а Сэт Роген, аўтар «Інтэрв'ю», параўноўвае кінастужку Іствуда з прапагандай Гітлера. Кінафільм «Снайпер» (водгукі паказваюць на дадзены факт) націснуў на балючае месца амерыканскага народа і, верагодна, нават мацней, чым "Інтэрв'ю", вакол якога было так шмат чутак і істэрык, што не абышлося без умяшальніцтва Абамы. Карціна Іствуда хоць і не вымусіла амерыканскія ўлады ўмешвацца, але «Снайпера», нават не гледзячы, асудзіў Хаменеі, можа быць, яго меркаванне змянілася пасля прагляду. Кіно знята сапраўды на надзвычай вострую тэматыку - вастрэй проста няма куды. Віна за цяперашнюю арабскую пагрозу Злучаным Штатам ўжо мала ставіцца да неадэкватных дзеянняў Джорджа Буша. Цяперашні прэзідэнт - Абама - прасунуўся ў гэтым напрамку значна далей. Усхваляць падзеі, наступствы якіх прывялі ЗША да такога жаласнага стану, рабіць героямі людзей, якія сваімі рукамі зрабілі ўсё гэта - спрэчная задача з боку агульнапрынятага гуманізму. Не проста так ад гэтага праекта адмовіўся Спілберг. І нават сам Крыс Кайл, пасля таго як апублікаваў свае мемуары, сказаў, што экранізаваць іх зможа толькі Іствуд.

Вайна без прыкрас

Фільм «Снайпер» (2015) вельмі паважліва ставіцца да тэксту арыгінала, ад самага пачатку да фінальнай сцэны застаецца акуратнай экранізацыяй, толькі без закадравага голасу дыктара. Як і ў іншых сваіх працах Іствуд прынцыпова і дэманстратыўна адмаўляецца даваць ацэнку паказаным, выдаваць якія-небудзь меркаванні, мяркуючы не без абгрунтаванняў, што расказаная гісторыя кажа сама за сябе. Палітычна заклапочаным гледачам прычапіцца будзе не да чаго: палітыкі ў фільме як бы зусім няма. Таксама няма ў кінастужцы «Снайпер» (2015) (трэйлер на рускай дэманструе гэта наглядна) традыцыйнага для фільма ваеннай тэматыкі любавання зброяй. Ваенныя дзеянні ў гэтым кіно - гэта пыл, тамілі пякучае сонца і кроў. Адначасова аўтар цалкам не зацыкляецца на фізіялогіі і бруду, здымаючы кадры камандзіровак галоўнага героя ў Ірак на бездакорна выразным узроўні - эпізод апошняга бою Крыса апраўдана прэтэндуе на высокае званне лепшага ў ваенным кіно.

Трыюмф, які суправаджаецца трагедыяй

Цяжка паверыць, але, выконваючы асноўныя законы забаўляльнага ігравога кіно, Іствуд стварыў карціну «Снайпер» 2015 (водгукі пра фільм пацвярджаюць дадзенае сцвярджэнне) такой, што пасля яго прагляду жадаючых запісацца ў марскія коцікі відавочна паменшыцца. Падчас выкліканых буяных публічных дыскусій рэжысёр прызнаў, што зняў сваю самую антываенную кінастужку. Ён, як сапраўдны грамадзянін, палічыў сваім абавязкам расказаць шырокай грамадскасці, як вайна калечыць лёсы, жыцці нават выжылым героям (эпізоды посттраўматычных прыступаў Крыса палохаюць больш, чым баявыя сцэны). Кіно «Снайпер» (2015) (водгукі крытыкаў таму пацверджанне) мае ў якасці маральнай пасылу сцвярджэнне аб тым, што гераізм і подзвіг - гэта заўсёды трыумф, які суправаджаецца трагедыяй.

Не абстрактны гуманізм

На самай справе «Снайпер» (2015), трэйлер на рускай пазбавіў яго вызначэння «амерыканскі» - адзіны сумленны і практычна ідэальны для ЗША сучасны патрыятычны блокбастэр. Гэта фільм пра тое, што любая вайна - гэта дрэнна і страшна, і ў гэтым жаху хтосьці абавязаны быць «аўчаркай». Гэтая карціна прымусіць задумацца кожнага, калі ў поўнай цішыні пасля прагляду пабягуць фінальныя тытры. Таму рэкамендаваць яе да прагляду трэба абавязкова. Магчыма, кінастужка спадабаецца далёка не ўсім, але тыя гледачы, якія пранікнуцца аўтарскай задумай і ацэняць яе станоўча, абавязкова зразумеюць, што гэты фільм - глыбокая і магутная драма.

Similar articles

 

 

 

 

Trending Now

 

 

 

 

Newest

Copyright © 2018 be.delachieve.com. Theme powered by WordPress.