Мастацтва і забавыЛітаратура

Чукоўскі Мікалай: біяграфія і фота

Чукоўскі Мікалай Карнеевіч - сын вядомага бацькі, рускага і савецкага пісьменніка Карнея Чукоўскага, яго першынец, які таксама звязаў сваё жыццё з літаратурай, перакладамі прозы і паэзіяй. Ён нарадзіўся ў Адэсе 4 лістапада 1965 года. Яго маці - Марыя Барысаўна - была народжанай Гольфельд. Пасля вяселля яна адправілася з мужам у Лондан, які ў той час працаваў карэспандэнтам друкаванага выдання «Адэскія навіны». Праз год яна ўжо на апошнім месяцы цяжарнасці вярнулася ў Адэсу і нарадзіла сына.

Мікалай Чукоўскі: біяграфія

Усё сваё дзяцінства Мікалай правёў у Пецярбургу і ў курортным пасёлку Куоккале (Пецярбургскай вобласці). Атачэнню іх сем'і можна было пазайздросціць. Бацька быў дружны з вядомымі на літаратурнай ніве пісьменнікамі і паэтамі, такімі як К. вагіну, Н. Забалоцкі, М. Слонімскі, В. Каверын і г.д. Таму і сына ён вельмі хутка ўвёў у гэтае кола. Мікалаю пашчасціла захаваць у сваёй памяці А. Блока. Лета 1921 гады ён з бацькам правёў на дачы Літфонду з такімі вялікімі асобамі, як О. Мандэльштам, У. Хадасевіч, Р. Дабужынскі і іншыя.

Вучоба і пачатак творчасці

Чукоўскі Мікалай скончыў Тенишевское вучылішча ў 1921 годзе, некалькі гадоў ён выдаткаваў на заняткі ў ИФФ Петраградскага ўніверсітэта (да 1924 года). Затым ў 1930 годзе скончыў ВГК пры Інстытуце гісторыі мастацтваў у Лениграде.

І неўзабаве пачаў працаваць у Мікалая Гумілёва ў пісьменніцкай студыі «якая гучыць ракавіна». А потым Чукоўскі Мікалай вельмі зблізіўся з Петраградскі аб'яднаннем маладых пісьменнікаў «Серапионовы браты». Аднойчы ён нават стаў героем аднаго сатырычнага творы «Арыстакратка» Міхася Зошчанка.

М. Валошын

З 1922 па 1928 год яго вершы неаднаразова друкаваліся пад псеўданімам Мікалай Радзішчаў. Яго паэзію ўхвалілі М. Горкі, Н. Гумілёў, У. Хадасевіч. У 1928 году Чукоўскі Мікалай выпускае першы вершаваны зборнік «Скрозь дзікі рай», пасля ён пачынае займацца паэтычнымі переводамм.

Бацька пазнаёміў сына з Максіміліянам Валошыным - вядомым рускім паэтам, літаратурным крытыкам і мастаком-пейзажыст, і Мікалай нават гасцяваў у яго ў Кактэбелі. Там ён пазнаёміўся з яшчэ адным вядомым рускім пісьменнікам і паэтам - Аляксандрам Белым.

У сярэдзіне лета 1932 года Чукоўскі па пуцёўцы паехаў у дом адпачынку Літфонду ў Кактэбель. Там ён стаў сведкам апошніх дзён жыцця М. Валошына, які памёр ад другога інсульту 11 жніўня 1932 года. Мікалай Чукоўскі быў на яго пахаванні. Сябры неслі труну на руках на самую вяршыню ўзвышша Кучук-Янышар.

справа

У перыяд з 1937 па 1938 год імя Чукоўскага разам з імёнамі Л. Нікуліна, В. Кібальчыч, Г. Куклина, Б. Ліфшыц і іншых пачало згадвацца ў следчых справах па антысавецкай агітацыі ў асяроддзі маскоўскіх і ленінградскіх літаратараў. Арышту ён цалкам выпадкова пазбег.

У 1939 году Мікалая прызвалі ў армію. Спачатку ён быў удзельнікам савецка-фінскай вайны, а затым у Вялікую Айчынную служыў у арміі военкором газеты «Чырвоны Балтыйскі флот». У ліпені 41-га Чукоўскі Мікалай прыйшоў пешшу з Балтыйскага порта Палдиски у Талін, з ім была група з некалькіх чалавек з 10-й бамбавальнай авиабригады, амаль цалкам знішчанай немцамі ў першыя дні вайны.

Увосень таго ж года пад Масквой загінуў яго малодшы брат Борыс. Мікалай вельмі цяжка перанёс смерць брата.

Ленінград

Падчас блакады Ленінграда Чукоўскага быў у горадзе. Тады ён пасябраваў з вядомым крытыкам-бібліяфілам А. Тарасенковым. У кастрычніку 1943 года ён быў прызначаны інструктарам Галоўнага палітычнага ўпраўлення ваенна-марскога флоту Савецкага Саюза, Упраўлення выдавецтва ВМФ. Аднойчы пісьменнік цудам застаўся жывы, таму што, дапазна заседзеўшыся ў Леаніда Рахманінава дома, ён не паспеў да разводу мастоў. Прыйшоўшы раніцай дадому, ён убачыў, што яго дом разбамбілі.

У 1946 году Мікалая дэмабілізавалі. І тады ён заняўся перакладамі папулярных твораў вядомых замежных пісьменнікаў, такіх як М. Твен, Р. Л. Стывенсан, Э. Сетон-Томпсан, Ю. Тувіма і іншых.

У 50-х гадах Чукоўскі заняўся мемуарамі. Да канца жыцця ён уваходзіў у склад праўлення Саюза Пісьменнікаў СССР і РСФСР, займаў пасаду старшыні секцыі перакладчыкаў таго ж Саюза Пісьменнікаў і знаходзіўся ў кіруючым складзе выдавецтва «Савецкі пісьменнік».

Мікалай Чукоўскі: кнігі

Сваю творчую дзейнасць ён пачаў са вершаў, абсалютна традыцыйных па форме і тэматыцы. Упершыню ён друкуецца ў альманаху «ушкуйнікі» ў 1922 годзе пад псеўданімам М. Радзішчаў, гэта былі тры яго верша: «Над залатымі купаламі», «Да душы» і «І гараць агні ў храме».

У тым жа годзе ў газеце «Напярэдадні» таксама з'явілася некалькі яго вершаў. Затым ён пачаў выдавацца ў выдавецтвах «Рускі сучаснік», «Ленінград», «Чырвоны крумкач», «якая гучыць ракавіна» і г.д. М. Горкі ўсяляк падтрымліваў паэтычныя спробы таленавітага маладога чалавека. У 1928 годзе выйдзе адзіны яго вершаваны зборнік «Скрозь дзікі рай».

Неўзабаве ён пачаў супрацоўнічаць з дзіцячымі часопісамі «Вожык» і «Мурзілкі», дзе складаў вершы для дзяцей, але пра іх крытыкі выказалася не вельмі пахвальна, маўляў, яны слабыя і пра іх не варта памятаць.

Потым ён пакідае дзіцячую паэзію і бярэцца за раман «Юнацтва» (1930 г.), праз год выходзіць зборнік яго аповесцяў і апавяданняў «У сонечным доме», а затым у 1933 годзе - кніга «Аповесці», афіцыйная крытыка выказалася наконт іх негатыўна: аўтара абвінавачвалі ў абмежаванасці далягляду.

Творчай удачай стаў раман «Яраслаўль» (1938 г.) пра антысавецкі паўстанні ў Яраслаўлі 1918 года.

Пасля вайны тэма гераізму стала асноўнай. Паводле яго аповесці «Марскі паляўнічы» (1945 г.) быў пастаўлены фільм. Адным з яркіх і лепшых яго твораў стаў раман «Балтыйскае неба» (1955 г.).

Апошнія гады жыцця

Мікалай Карнеевіч Чукоўскі раптоўна сканаў 4 лістапада 1965 года. Па словах яго жонкі Лідзіі, пасля абеду ён прылёг і больш не прачнуўся. Смерць сына для 83-гадовага Карнея Іванавіча стала страшным выпрабаваннем. Ён потым часта пісаў пра яго ў сваіх дзённіках і лістах.

Н. К. Чукоўскага пахавалі ў Маскве на Новадзявочых могілках. Ён быў жанаты на Марыне Мікалаеўне Рейнке (1903-1993 гг.). Яна нарадзіла яму двух сыноў - Мікалая (інжынер-сувязіст) і Дзмітрыя (тэлевізійны рэжысёр).

У гадавіну смерці адзін з «Серапионов» напіша, што Чукоўскі быў сапраўдным літаратарам 30-х, 40-х і 50-х, але чалавекам 20-х, для якіх характэрна ўсведамленне адказнасці служэння вялікай літаратуры, мера густу і вобразнасць.

Similar articles

 

 

 

 

Trending Now

 

 

 

 

Newest

Copyright © 2018 be.delachieve.com. Theme powered by WordPress.