Навіны і грамадства, Журналістыка
Інфармацыйная дзейнасць чалавека як ключ да прагрэсу
Не так даўно перадавыя краіны (Еўропа, Злучаныя Штаты Амерыкі, Канада) увайшлі ў эпоху постиндустриализма. Самым каштоўным з рэсурсаў стала інфармацыя. Паступова веды пачынаюць пераважаць па сваёй каштоўнасці над капіталам і ў астатнім свеце. Гэты працэс прыкметны літаральна ў кожнай вобласці. Прадаць станок можна за некалькі тысяч даляраў, а ноу-хау - за мільярд. Развітыя краіны ўжо даўно пераносяць ўсе матэрыяльныя актывы за мяжу, пакідаючы ў сябе толькі навукова-даследчыя цэнтры, універсітэты і лабараторыі. Гэта сведчыць аб тым, што інфармацыйная дзейнасць чалавека стала вышэй цаніцца, і людзі гатовыя ў яе інвеставаць.
Чаму бакалаўрам элітных ВНУ, якія атрымалі якасную адукацыю, абяцаюць даляравыя зарплаты з чатырма нулямі, а выпускнік расійскага прафесійнага каледжа ці ледзь дацягне да сарака тысяч рублёў у месяц? Гэта тлумачыцца проста: працадаўцам у кожным выпадку па-рознаму была ацэненая інфармацыйная дзейнасць гэтыя двух месцаў навучання. Менавіта якасць і даступнасць ведаў з'яўляецца вызначальнымі фактарамі ў сучасным адукацыі.
Інфармацыйная дзейнасць чалавека - паняцце досыць шырокае: яно ўключаецца ў сябе працэсы перадачы, атрымання, захоўвання, акумулявання і пераўтварэнні ведаў і дадзеных. Гэта складаны многастадыйныя спарадкаваны працэс. Але, нягледзячы на розныя віды інфармацыйнай дзейнасці чалавека, у глабальным сэнсе яна зводзіцца да аднаго - прагрэс за кошт выкарыстання назапашаных ведаў.
Вострай праблемай стаяла захаванасць інфармацыі. Рукапісы і клінапісныя асобнікі не адрозніваліся даўгавечнасцю. Яны часта бывалі беззваротна згубленыя падчас вялікіх пераездаў, войнаў, рэвалюцый або зьмены правячых дынастый. З-за такіх збояў у перадачы назапашаных ведаў пакаленням і запавольваліся развіццё нацыі. Пра важнасць перадачы вопыту і ўменняў задумваліся яшчэ некалькі стагоддзяў таму. Прафесійная інфармацыйная дзейнасць чалавека тады была ўскладзена на плечы жрацоў, летапісцаў, аракулаў і друідаў. Аднак яна не адрознівалася эфектыўнасцю: крыніц было вельмі мала, а да адбітым у іх звестак мелі доступ толькі абраныя.
З часам методыкі мяняліся, станавіліся больш зручнымі: ствараліся прыватныя бібліятэкі, архівы з рознымі відамі сістэматызацыі. З'явіліся прафесіі бібліятэкара і архіварыўса.
Ішлі гады, і аб'ёмы макулатуры няўхільна раслі, каталягізаваць станавілася ўсё складаней і складаней, штат супрацоўнікаў пашыраўся. Крыху статыстыкі: да пачатку дзевятнаццатага стагоддзя сярэдні аб'ём ведаў чалавека падвойваўся раз у пяцьдзесят гадоў; ужо з яго сярэдзіны для гэтага стала хапаць пяці. У цяперашні час гэты тэрмін яшчэ скараціўся. У такім выглядзе інфармацыйнае рух праіснавала да масавай кампутарызацыі. Піянерам стала ЭВМ «Эніяк» ў 1946 годзе з ЗША. У СССР эра кампутарызацыі прыйшла ў 1951 ом стараннямі акадэміка Лебедзева.
Similar articles
Trending Now