Навіны і грамадстваКультура

Суд Лінча. Амерыканскае грамадства пакаралі смерцю без суда

Лінчаваньне, то ёсць пакаранне без суда і следства, з'явілася ў 1860 годзе, напярэдадні вайны за Незалежнасьць ў ЗША паміж поўначчу і рабаўладальніцкага поўднем. Заснавальнікам гэтага метаду пакарання лічыцца амерыканскі суддзя Чарльз Лінч, які палічыў законную судовую ўладу недастатковай для навядзення правапарадку. Ваенны час апынулася добрай глебай для ўзнікнення і развіцця дзікага самаўпраўнасці, як правіла які сканчаецца павешанага або спальваннем на вогнішчы прысуджаных, віна якіх не заўсёды была даказанай. Суд Лінча - гэта бязлітасная расправа, якая праходзіла пад ўхваляльныя воклічы натоўпу, якая прагне вострых адчуванняў.

У большасці выпадкаў Суд Лінча распаўсюджваўся на чарнаскурых, якія і на самай справе нярэдка здзяйснялі злачынствы супраць белых, кралі, зганялі быдла, гвалтавалі жанчын. Аднак лінчавалі негра маглі і па простаму падазрэнні, без прад'яўлення доказаў. У гэтым і складалася сутнасць жорсткага і часта несправядлівага акта адплаты пад назвай Суд Лінча. Пасля вайны за Незалежнасьць ў 1865 годзе, паўночнікі фактычна акупавалі паўднёвыя штаты. Змушалі паўднёўцаў задарма прадаваць зямельныя ўгоддзі і маёмасць. Рабаўладанне было адменена, негры атрымалі свабоду і маглі рабіць усё што заўгодна.

Але чарнаскурага насельніцтва атрымаўшы свабоду не ведала як яе ўжыць, ўчорашнія рабы напіваліся і ў масавым парадку здзяйснялі злачынствы. Пакаранне варта было практычна адразу, злачынца лавілі і забівалі ў бліжэйшым лесе, ужыўшы да яго Суд Лінча. У першыя пасляваенныя гады былі арганізаваны групы адплаты, так званыя атрады Ку-Клукс-Клана. Назва гэтых баявых груповак адбылося ад характэрнага трайнога пстрычкі засаўкі шматзарадныя карабіна маркі «вінчэстар», які нагадвае гук «ку-клукс-клан». Сімволікай ККК стаў агністы драўляны крыж, усталяваны на адкрытай мясцовасці. Гарэў крыж некалькі гадзін запар і ку-клукс-клановцы ажыццяўлялі свае рытуальныя дзеянні, фіналам якіх было забойства чарговага асуджанага злачынца.

У 1870-74 годзе ККК быў абвешчаны па-за законам федэральным урадам ЗША, але гэта мала што змяніла, неграў працягвалі пакараць смерцю без суда, хоць і без рытуальных шэсцяў ў белых балахонах і каўпаках. Работы самазваным суддзям хапала, злачынстваў было шмат і не толькі сярод неграў. Белыя згоншчыкі жывёлы трапляліся на месцы злачынства і смерць чакала іх у той жа дзень, праз павешанне на бліжэйшым дрэве. Такая ж доля чакала любога злодзея, разбойніка або рабаўніка. Забойцы і гвалтаўнікі таксама бязлітасна знішчаліся без суда і следства. Суд Лінча паступова набываў нават падабенства легітымнасці, усё часцей у ім удзельнічалі суддзі, пракуроры, чыноўнікі, надзеленыя ўладай.

Ць 19 стагоддзі ў ЗША прайшла хваля нападаў членаў груп адплаты на турмы і суды. Шмат каму здавалася, што судовая сістэма Амерыкі непаваротлівая, занадта ліберальная, закаранелыя злачынцы атрымліваюць залішне мяккае пакаранне, нязначныя тэрміны за зверскія забойствы і іншыя злачынствы. Ужо асуджаных судом выцягвалі з турмаў і забівалі проста на вуліцы, было некалькі выпадкаў, калі ў памяшканні суда асуджанага адбівалі у канвойных паліцэйскіх і тут жа ў будынку суду пакаралі смерцю. Суддзя пры гэтым варварскім дзеянням натоўпу не перашкаджаў. Дзейнічаў Закон Лінча, які яшчэ доўга задаваў тон у амерыканскай судовай практыцы.

Similar articles

 

 

 

 

Trending Now

 

 

 

 

Newest

Copyright © 2018 be.delachieve.com. Theme powered by WordPress.