АдукацыяГісторыя

Фарсі вучоны Авіцэна: біяграфія, паэзія, працы аб медыцыне

Сярэднявечныя навукоўцы і пісьменнікі з мусульманскага Усходу былі вядомыя ў Еўропе па кароткіх імёнах або мянушкам. Вось і фарсі Авіцэна не выключэнне. Яго сапраўднае імя ў скарочаным варыянце можна прывесці як Ібн Сіна.

дзяцінства

Будучы вучоны нарадзіўся ў 980 годзе, недалёка ад Бухары, у Сярэдняй Азіі. З самага ранняга дзяцінства дзіця адрозніваўся розумам і кемлівасцю. Да дзесяці гадам выдатна ведаў Каран. У Бухарскі школе ён спачатку вывучаў заканадаўства, а пазней - філасофію, логіку і геаметрыю. Гэта была эпоха росквіту мусульманскай навукі. Ўсходнія навукоўцы апынуліся на некалькі крокаў наперадзе ў параўнанні з еўрапейскімі сярэднявечнымі манахамі. Адзін з іх - Абу Абдаллах Натили - узяўся за навучанне шматабяцальнага падлетка.

Авіцэна, біяграфія якога ў далейшым адзначылася шматлікімі самастойнымі адкрыццямі, хутка выйшаў з-пад апекі настаўнікаў і стаў займацца ў адзіночку. Вялікі ўплыў на 16-гадовага юнака аказала кніга Арыстоцеля «Метафізіка».

філасофскія погляды

Многія прынцыпы, закладзеныя старажытнагрэцкім філосафам ў яго працах, сталі арыенцірам для персідскага паслядоўніка. У сваіх пошуках ён быў не самотны. Падобныя погляды падзялялі Аль-Кіндзія, Ібн Рушдзі і Аль-Фараб. Гэтая школа атрымала назву «ўсходняга арыстацелізму». Авіцэна, біяграфія якога поўная рознымі адкрыццямі, стаў яе ключавым прыхільнікам.

У яго працах прасочваецца строгі стыль выкладу, падначалены логіцы. У мусульманскім багаслоўі ён атрымаў назву «акль». Згодна поглядах Авіцэны, Алах быў вечным рухавіком ідэй і формаў. Таксама ён крытыкаваў антрапамарфізму. Важным прынцыпам ўсходняга арыстацелізму была геацэнтрычнай сістэма свету. Згодна з ёй Зямля была сэрцам Сусвету, а ўсе астатнія нябесныя целы круціліся вакол яе.

У Бухары

Юны Ібн Сіна стаў лекарам бухарского эміра дзякуючы глыбокім спазнанняў ў медыцыне. Акрамя таго, ён атрымліваў доступ да ўсіх вядомых тады літаратурным працам на гэтую тэматыку. Малады навуковец шмат меў зносіны з мясцовымі цюркскімі жыхарамі, дзякуючы чаму асвоіў гэты мову. Аднак яго служба скончылася пасля таго як цюркскія плямёны захапілі Бухару і зрынулі праве тады дынастыю Саманидов. Гэта здарылася ў 1002 годзе.

У Харэзме

Пасля гэтага Авіцэна, біяграфія якога ў якасці вучонага яшчэ толькі пачалася, адправіўся ў горад Ургенч. Гэта быў цэнтр Харэзма - багатага і важнага рэгіёну. Тут філосаф і лекар працягваў адточваць сваю адукацыю. Ён атрымаў важнае заданне - скласці збор законаў для адзінай дзяржавы Харэзма. Яму ўдалося справіцца са сваёй задачай. За маладым прыдворным пільна сачыў Вязіраў, а таксама шах.

Авіцэне давялося сутыкнуцца з коснасцю і сервільных тутэйшых Начотчык з дзяржаўнага савета. Яны жылі згодна з Карану і рэзка супраціўляліся любым новаўвядзенняў у жыцці Харэзма. Маладому навукоўцу прыйшлося весці доўгія спрэчкі і дыспуты са старэйшынамі, якія і слухаць не хацелі пра любых рэформах. Толькі дзякуючы напору маладосці і дапамогі шаха Ібн Сіна змог прапіхнуць свой праект, дабіўшыся шырокага прызнання не толькі ў Харэзме, але і за яго межамі.

Аднак калі да ўлады ў 1008 годзе прыйшоў Махмуд Газневи, Авіцэна адмовіўся служыць пры яго двары. Гэта прывяло да яго выгнанне і доўгага бадзяння.

апошнія гады

У рэшце рэшт навуковец прыбыў у фарсі горад Хамадан, дзе пражыў каля 10 гадоў. Яму ўдалося вылечыць мясцовага эміра, за што ён атрымаў тытул візіра. З-за гэтага філосаф часта канфліктаваў з рознымі партыямі пры двары кіраўніка і вайскоўцамі. Менавіта ў Хамадане ён заняўся палітыкай і стаў працаваць на дзяржаўнай службе.

Самыя плённыя гады з пункту гледжання заняткаў навукай прыйшліся на жыццё Ібн Сіны ў Исфаане. Мясцовы эмір даў яму ўсе ўмовы для плённай дзейнасці. Менавіта тут Авіцэна, біяграфія якога вядомая шматлікімі тулянняў і падарожжамі, знайшоў спакой і заняўся складаннем сваіх асноўных кніг. Некаторыя з іх загінулі падчас нашэсця варожых войскаў. Тым не менш спадчына персідскага пісьменніка дайшло да нашых часоў у вялікім аб'ёме. Яно складаецца з мноства трактатаў па медыцыне, хіміі, астраноміі, механіцы.

Авіцэна памёр у 1037 годзе, пасля таго як перахварэў страўнікавай хваробай. Яго прах быў змешчаны ў маўзалей Ісфахан, дзе таксама знаходзілі апошні супакой мясцовыя Эмір.

медыцынскія працы

Біяграфія Авіцэны больш за ўсё вядомая яго энцыклапедычным даведнікам «Канон медычнай навукі». Па ім арабскія і персідскія ўрачы вучыліся аж да XVII стагоддзя. Складанне было падзелена аўтарам на пяць кніг.

Першая з іх прысвечана тэорыі медыцыны. Пісьменнік разгледзеў паняцці хвароб, а таксама прычыны іх з'яўлення. Ён вызначыў сімптомы такіх страшных захворванняў, як халера, чума, воспа і праказа. У наступных кнігах распавядаецца пра розныя найпростых леках, у тым ліку пра расліны.

Медыцынскія даследаванні, якімі поўная біяграфія Авіцэны, таксама дазволілі яму напісаць і выдаць розныя трактаты па самаму шырокаму колу пытанняў. Яны тычыліся здаровага ладу жыцця, сардэчных захворванняў, пульса, крывяносных сасудаў, правільнага харчавання і т. Д. Лекар прапагандаваў розныя фізічныя практыкаванні, якія, на яго думку, павінны былі падоўжыць жыццё чалавека.

Даследаванні Ібн Сіны ахоплівалі не толькі фізічнае, але і псіхалагічны стан чалавека. Лекар у сваіх працах апісаў чатыры віды характару - гарачы, халодны, вільготны і сухі. Гэтая класіфікацыя шмат у чым адпавядае еўрапейскай, дзе прысутнічае тэмперамент халерыка, флегматык і т. Д.

Таксама Авіцэна апісаў складаныя чалавечыя натуры. Паводле яго тэорыі, характар залежаў ад таго, якая вадкасць пераважалі ў арганізме - кроў, слізь або жоўць.

Рознабаковая дзейнасць вучонага заўсёды прыцягвала даследчыкаў да такой постаці, як Авіцэна. Біяграфія, фота яго пісьмовых прац і яркія прыгоды часта трапляюць у самыя розныя падручнікі.

Філолаг і музычны тэарэтык

Фарсі вучоны Авіцэна, біяграфія якога вядомая кожнаму суайчынніку, часта пісаў свае навуковыя працы і публікацыі ў выглядзе вершаваных паэм. Гэты стыль быў папулярным на мусульманскім Усходзе. Цікава, што навуковец захапляўся яшчэ і музыкай. Яго пяру належыць некалькі прац па тэорыі кампазіцыі. Ён адносіў музыку да матэматычнай навуцы і казаў у сваіх працах аб заканамернасці пабудовы музычных твораў.

Вядомыя тады інструменты былі апісаны і класіфікаваны ў адной з кніг, аўтарам якой з'яўляўся Авіцэна. Вучоны (біяграфія перса дазволіла яму бываць на мностве афіцыйных мерапрыемстваў, дзе праводзіліся канцэрты) заклаў асновы музычнай навукі. На радзіме яна не атрымала распаўсюду, затое ў Еўропе ў Новы час пераасэнсавалі шматлікія пошукі сярэднявечнага даследчыка. Розных тэарэтыкаў тады цікавіла біяграфія Авіцэны. Коратка кажучы, яго працы сталі падмуркам для музычнай тэорыі сучаснасці.

Similar articles

 

 

 

 

Trending Now

 

 

 

 

Newest

Copyright © 2018 be.delachieve.com. Theme powered by WordPress.