АдукацыяГісторыя

Гісторыя Расіі, 20 Стагоддзе - Галоўнае Падзея Вачамі Нашых Сучаснікаў

Як часта ў апошні час нашы, так званыя, «гісторыкі», «акадэмікі» выдуманых акадэмій, «адмыслоўцы» у розных галінах (часцей за ўсё, далёкіх ад сапраўднай гісторыі) пішуць кнігі, здымаюць фільмы і перадачы, ладзяць дыспуты, дзе з дзіўнай дакучлівасцю , з пенай у рота, распавядаюць нам пра тое, як кепска і няправільна жылі нашы продкі. Ствараецца ўражанне, што гісторыя Расіі 20 стагоддзя для гэтых «службоўцаў Кліо» не больш чым чарговая піяр-кампанія, нацэленая толькі на атрыманне грошай за свае фантазіі.

Аднак менавіта 20 стагоддзе было, бадай, самым напоўненым для Расіі перыядам. Рэвалюцыя 1905 гады, затым Кастрычніцкая рэвалюцыя, якая совешила кардынальны паварот усяго гістарычнага працэсу. Манарх змяніўся Саветамі, улада перайшла ў рукі простага народа. Сёння стаіць гучны спрэчка на тэму, каму было выгадна здзейсніць гэтую рэвалюцыю, ці патрэбна яна была, і чаго яна прынесла больш - карысці ці бед.

Неадназначна стаўленне сучаснікаў да асобы апошняга расейскага цара. Гісторыкі падзяліліся на два супрацьлеглыя лагеры. З аднаго боку, нашы сучаснікі ўскладаюць на яго ўсю адказнасць за тое, што адбылося крушэнне манархіі і Расіі. Менавіта Мікалая II абвінавачваюць ва ўсіх грахах: у няўменні валодаць сітуацыяй у дзяржаве, у яго няздольнасці зразумець подых і патрэбы часу, ажыццявіць у краіне тыя пераўтварэнні, якія маглі б прадухіліць нарастанне напружанасці. Гэта значыць, паводле гэтых ходкім паданнях, можна зрабіць выснову, што ў цяжкі, крытычны момант гісторыі нашай краіны на троне быў недзеяздольны імператар, чалавек, на якія рэакцыйным уплывам, слабавольны, рефлексирующий.

Іншая частка гісторыкаў, насупраць, захапляецца апошнім манархам, узнімаючы яго якасці ў выдатных формах. Расійскія гісторыкі Боханаў А. і Горына М. вельмі падрабязна разглядаюць усе гэтыя пытанні з сваёй кнізе. Яны прыводзяць самыя розныя меркаванні даследчыкаў усіх масцей.

І безумоўна, самай супярэчлівай у перыяд сацыялізму асобай, якая выклікае найбольшую колькасць спрэчак і самыя грозныя выкрыкі з боку навапаказаных «акадэмікаў», з'яўляецца асоба Іосіфа Вісарыёнавіча Джугашвілі (Сталіна). І сапраўды, уся гісторыя Расіі, 20 стагоддзе, пабудаваная пры актыўным удзеле гэтага чалавека. Менавіта ён «прыняў краіну з сахой, пакінуў з ядзернай бомбай», менавіта ён даўжэй за ўсіх правіл у гэты гістарычны перыяд, менавіта пры ім і пад яго кіраўніцтвам была выйграная Вялікая Айчынная Вайна.

У чым толькі не абвінавачвалі гэтага кіраўніка: дзясяткі мільёнаў расстраляных, генацыд, гібель людзей з прычыны індустрыялізацыі і калектывізацыі, развязванне вайны. Адным з такіх міфаў, люта падтрымоўваных супернікамі Сталіна, з'яўляецца аповяд пра тое, што менавіта ён прывёў да ўлады ў Германіі Адольфа Гітлера. Пастараемся ж трохі разабрацца ў гэтым пытанні, бо тут замешана не толькі гісторыя Расіі, ХХ стагоддзе, але і ход ўсёй сусветнай гісторыі наогул.

Пачнем з маленькага пытання: «Ці ведаеце вы ў дакладнасці, што будзе праз 10 гадоў?» Або можна сфармуляваць пытанне крыху па-іншаму: «Хто можа ў дакладнасці спрагназаваць, як будзе паводзіць сябе які-небудзь чалавек праз 5 гадоў?". У мяне ёсць стоадсоткавая ўпэўненасць, што ніякія ўдзельнікі «Бітвы экстрасэнсаў», аналітыкі самых лепшых сусветных інстытутаў не змогуць вам даць дакладнага адказу. І толькі адзін чалавек, за ўсю шматвяковую гісторыю чалавецтва, па сцвярджэннях «гісторыкаў», мог гэта рабіць - Іосіф Сталін. Ім, вялікім і магутным, была прадказаная гісторыя Расіі, 20 стагоддзе.

Менавіта ён, дакладна ведаючы, што ў 39-40 гадах ХХ стагоддзя Адольф Гітлер развяжа сусветную вайну, задаволіць генацыд славян і габрэяў, павядзе арміі на Савецкі Саюз, дазволіў таго (ну ці не перашкодзіў) у 1933 году прыйсці да ўлады ў Германіі. Ці верыце вы ў падобную магію? Мабыць, на гэтым моманце і можна было б спыніцца ў разьвянчаньня міфа аб містычнай празорлівасці Правадыра Народаў. Але можна дадаць трохі фактаў, праўда гісторыя Расіі, 20 стагоддзе, застанецца трохі ў баку, і будзе раскрытая толькі малая старонка з гісторыі Германіі 20 стагоддзя.

Асноўным тэзісам у абарону сваёй праўды сучасныя «гісторыкі» вылучаюць пастулат пра тое, што калі б Сталін дазволіў Камуністычнай Партыі Германіі прагаласаваць сумесна з Сацыял Дэмакратычнай Партыяй Германіі, яны набралі б больш за 50% галасоў, і Гітлер б не прыйшоў да ўлады.

Пры гэтым нашы «акадэмікі» не цікавяцца меркаваннем саміх немцаў, а бо на выбарах 1932 горада СДПГ нават не стала рабіць спробаў у вылучэнні свайго кандыдата! Чаму? Чаму гэтая партыя таксама не стала ўваходзіць у саюз з КПГ, якая мела па розных дадзеных ад 13 да 15% галасоў? Наадварот, яна нават падтрымала адзінага чалавека, які мог скласці рэальную канкурэнцыю Гітлеру - Гіндэнбурга, дазволіўшы таго набраць 53% галасоў. Менавіта прэзідэнт Гіндэнбург яшчэ да сакавіцкіх парламенцкіх выбараў у студзені 1933 гады дазволіў Гітлеру сфармаваць урад і стаць на чале нацыянальнага фронту Германіі. Дзякуючы гэтаму на выбарах 1933 года НСДАП (на чале з Гітлерам) набрала 44% галасоў, КПГ - 12,3%, СДПГ - 18,3%. Любы чалавек, знаёмы з арыфметыкай і незнаёмы з гісторыямі нашых «гісторыкаў» скажа, што 31 менш 44.

Нельга павярнуць назад час. Нельга змяніць мінулае. Але таксама і гісторыя Расіі, 20 стагоддзе, не павiнна перакручвалі некаторымі дзеячамі сёння толькі для таго, каб зрабіць на ёй сабе імя.

Similar articles

 

 

 

 

Trending Now

 

 

 

 

Newest

Copyright © 2018 be.delachieve.com. Theme powered by WordPress.