Мастацтва і забавыМастацтва

Партрэт Цютчава: паэт, грамадскі дзеяч, таварыш

Ці можна па творах аўтара прасачыць яго лёс, зразумець, што за асоба хавалася ў ім? Імя аднаго з выбітных паэтаў і празаікаў, дыпламата і публіцыста амаль усяго XIX стагоддзя, Цютчава Фёдарава Іванавіча, знаёма у першую чаргу па школьнай літаратуры. Яго працы, якія можна ўспомніць па памяці, ўключаны ў абавязковую праграму. Але нямногія ведаюць, якім ён быў пры жыцці. Партрэт Цютчава паспрабуем разгледзець у дадзеным артыкуле.

Любоў да літаратуры - з дзяцінства

Фёдар Іванавіч з'явіўся на свет у 1803 годзе ў Бранскім павеце, які належаў Арлоўскай губерні. Ён паходзіў з шляхецкай сям'і, багатай і шляхетнай, якая магла сабе дазволіць жыць у Маскве. Калі Фёдару споўнілася дзесяць гадоў, да яго быў прыстаўлены С.Я. Раич, настаўнік, які аказаў ўплыў на любоў да літаратуры, якую пісьменнік пранясе праз усё сваё жыццё. Ён чытаў класіку, атрымаў поспех у паэтычным перакладзе, паступіў ва ўніверсітэт, атрымаў кандыдацкую ступень, пераехаў на службу ў Пецярбург, а пазней у Мюнхен, дзе ў агульнай складанасці пражыў дваццаць з лішнім гадоў.

Прадстаўляючы партрэт Цютчава, мы гаворым пра неверагодна адукаваным, эрудыяваны і тонкім чалавеку, які нараджае творы, апускаючыся ў глыбіню ў пошуках сэнсу. У падлеткавыя гады Цютчава яго пераклады набылі вялікае прызнанне ў шматлікіх літаратурных крытыкаў і грамадскіх дзеячаў таго часу.

Асабістае жыццё поспехам не перашкода

Графіня Ботмер, родам з Баварыі, стала жонкай паэта. Іх жыллё ператварылася ў месца засяроджвання інтэлігенцыі і багемы. Пасля яе скону Фёдар Іванавіч спалучаецца шлюбам з баранэсай Дернгейм, якая на той момант не ведала рускай мовы і не разумела твораў мужа. На працягу некалькіх дзесяцігоддзяў ён паспяхова друкуецца, у тым ліку за мяжой.

Тютчев Фёдар Іванавіч захапляецца палітычнымі артыкуламі. Яны вырабляюць моцнае ўражанне на грамадства. Паэт знайшоў аднадумцаў у асобе Някрасава і Тургенева. Апошні дапамог яму надрукавацца ў "Сучасніку". Неўзабаве іншыя часопісы ( "Рускі Веснік", "Дно", "Москвитянине") напярэймы гатовыя ўзяць яго вершы. Самыя вядомыя з іх размяшчаюць на старонкі хрэстаматыі: "Веснавыя воды", "Вясновая навальніца", "Ціхай ноччу ...".

Які напісаў велізарную колькасць твораў, Тютчев не знаходзіць належнага прызнання. Пераважна ён знаёмы вузкаму колу прыхільнікаў яго таленту. Нярэдка крытыкі маўчалі, выклікаючы абурэньне: няўжо ім зусім няма чаго сказаць?

грамадская дзейнасць

Тютчев была абраны стацкі саветнік, а ў 1858 годзе прызначаны ў камітэт замежнай цэнзуры. Паэт заўсёды цікавіўся палітычным жыццём, і ў прыватнасці сітуацыяй у асобных краінах Еўропы. Шмат у чым гэта адбілася на прычыне яго пераезду за мяжу. Як ён сам адзначаў, радзіма, у якой ён пражыў мала, цікавіла яго адпаведна і практычна не прыцягвала.

У 1872 году Тютчев Фёдар Іванавіч адчуў першыя сімптомы пагаршэння здароўя. Яго падвяло зрок, страціў рухомасць левай рукі, пазней яго захапіў параліч. 15 ліпеня 1873 года паэт памёр у Царскім Сяле.

бясконцая памяць

У сэрцах сваіх калегаў паэт пакінуў глыбокі след. Ён захаваўся і да нашых дзён. Хто не памятае "Люблю навальніцу ў пачатку траўня"? Або "Умом Расію не зразумець"?

Якім ён запомніўся пецярбургскаму грамадству, у якім меў поспех? Партрэт Цютчава, складзены сучаснікамі, вылучае яго сярод глубокомыслителей той эпохі. Здольнасць быць глыбокім і бліскучым, даваць абгрунтавання прынятым нормам і гледжанняў заставаліся яго характэрнымі рысамі, ствараючы ў тым ліку выгаднае для яго самога становішча.

Партрэт Цютчава вачыма сучаснікаў

Круг, да якога належаў паэт, лепш за ўсіх можа пакінуць добрыя ўспаміны. Сярод яго сучаснікаў, сяброў, калегаў мелася вялікая колькасць аднадумцаў, у якіх ён карыстаўся павагай. Сярод іх І. С. Аксаков, яго біёграф і зяць па сумяшчальніцтве, калега І. С. Гагарын, граф В. А. Саллагуб, мемуарыст А. А. Фет. Ён запомніўся яркім суразмоўцам, імгненна нараджацца трапныя заўвагі, праніклівым мысляром, непапраўным працаўніком, які перш за ўсё ствараў для сябе. У паэце ўражвала яго здольнасць выказвацца перад сабой, робячы яго непераўзыдзеным лірыкам, якія сыходзяць ад усялякіх эпічных элементаў.

Партрэт Ф. І. Цютчава: ад жывога ладу да карціны

Вядомы калекцыянер П. М. Траццякоў, які сярод іншых цёпла ставіўся да паэта, засмуціўся, што яго знакамітая галерэя не ўтрымлівае партрэта Цютчава. На жаль, пры жыцці апошняга гэтага зрабіць не ўдалося. Мецэнат замовіў працу мастаку С. Ф. Аляксандраўскай, які змалёўваць вобраз паэта з фатаграфіі. Карціна была напісаная ў 1876 годзе. На ёй Тютчев (фота прыкладаецца) паказаны чалавекам ва ўзросце, з зачэсаны назад сівымі валасамі, якія агалялі высокі лоб. Яго адзенне было нядбайнай, а акуляры хавалі сумна-іранічны погляд.

Партрэт Цютчава, яркага прадстаўніка тагачаснай літаратурнай эпохі, неабходна дапоўніць заўвагай Тургенева. Ён лічыў, што ад яго вее складаннем. Вершы паэта нібы створаны пад пэўны выпадак, аднак яны народжаны спантанна, а не прыдуманыя па неабходнасці. Асаблівасцю Цютчава заставалася філасофская лірыка, якая ўражвала ня разнастайнасцю, а глыбінёй думкі.

Similar articles

 

 

 

 

Trending Now

 

 

 

 

Newest

Copyright © 2018 be.delachieve.com. Theme powered by WordPress.