Навіны і грамадстваЗнакамітасці

Таццяна Васільеўна Дароніна: факты з жыцця і біяграфія

Яе яркім, бліскучым талентам і незямной прыгажосцю захапляліся ўсе. На савецкую кінадзівы 60-х гадоў 20-га стагоддзя хацелі пахадзіць і пераймаць ёй ва ўсім. Але Таццяна Васільеўна Дароніна ніколі не была публічным чалавекам і, выходзячы на вуліцу, жадала заставацца незаўважанай шырокай арміяй сваіх прыхільнікаў. Нягледзячы на тое што акторка вось ужо некалькі дзесяцігоддзяў не здымаецца ў кіно, яе заслугі на здымачнай і тэатральнай пляцоўцы дагэтуль памятаюць. Таццяна Васільеўна і сёння запатрабавана ў прафесіі: рэжысіруе і грае на сцэне. Якім жа быў яе творчы шлях і што было характэрнага ў біяграфіі народнай артысткі СССР? Разгледзім гэтае пытанне больш падрабязна.

гады дзяцінства

Дароніна Таццяна Васільеўна (год нараджэння - 1933, 12 верасня) з'явілася на свет у горадзе на Няве. Яе бацькі былі выхадцамі з простых сялян, якія прыехалі ў горад з вёскі, каб хоць неяк палепшыць матэрыяльнае становішча. На вялікі мастацтву бацька і маці Даронінай мелі самае аддаленае стаўленне.

Калі краіна падвергнулася ўварвання фашыстаў, Таццяна Васільеўна разам з сястрой і маці вымушана была пераехаць з акупаванага Ленінграда ў правінцыйны гарадок Данілаў (Яраслаўская вобласць). Тут прайшла частку дзяцінства актрысы. Калі аблога культурнага цэнтра Расіі была знятая, Дароніна вярнулася ў родны горад і стала вучыцца ў адной з мясцовых школ. Сям'і актрысы даводзілася нялёгка: камунальная кватэра і пастаянны дэфіцыт прадуктаў харчавання аптымізму не дадавалі. У школе Таццяна Васільеўна вучылася пасрэдна: гуманітарныя дысцыпліны даваліся ёй лёгка, а вось з дакладнымі навукамі ўзнікалі цяжкасці. Але ўжо ў юным узросце яна магла пахваліцца тым, што на памяць ведала змест паэмы Канстанціна Сіманава «Сын артылерыста». Праз некаторы час дзяўчынка стала займацца ў гуртках па спевах, мастацкаму чытання, секцыях па мастацкай гімнастыкі і спартыўнай стральбе.

Першая спроба паступлення

У восьмым класе Таццяна Васільеўна едзе ў сталіцу і паспяхова здае экзамены ў школу-студыю МХАТ. Але, калі выкладчыкі папрасілі яе прад'явіць атэстат сталасці, высветлілася, што дзяўчынцы ўсяго 14 гадоў. У выніку ёй прапанавалі здаць іспыты ў тэатральны яшчэ раз, але праз пару гадоў.

Акрыленая такім поспехам, Таццяна Васільеўна, біяграфія якой, бясспрэчна, утрымлівае нямала цікавага, не магла дачакацца таго моманту, калі скончыць школу. У старэйшых класах яна ўзмоцнена вывучала асновы сцэнічнага мастацтва. У гэтым ёй дапамагаў таленавіты настаўнік - Фёдар Міхайлавіч Нікіцін.

Другая спроба паступлення

Атрымаўшы запаветны атэстат, дзяўчына зноў адпраўляецца ў Маскву, каб штурмаваць вядучыя тэатральныя ВНУ сталіцы. І ўсюды яе чакаў поспех. У выніку выбар упаў на любімую школу-студыю МХАТ. Аднакурснікі Таццяны Васільеўны Даронінай апынуліся знакамітыя пасля Яўген Еўсцігнееў, Алег Басілашвілі, Міхаіл Казакоў. Выкладаў асновы акцёрскага майстэрства студэнтцы знакаміты рэжысёр Барыс Вершилов.

Пачатак кар'еры

Пасля заканчэння школы-студыі МХАТ Дароніна разам са сваім першым мужам Алегам Басілашвілі па размеркаванні адпраўляецца працаваць у правінцыйны тэатр у Валгаградзе.

Аднак з самага пачатку кар'ера там не заладзілася. Значных роляў пачаткоўцам акцёрам у мясцовым храме Мельпамены не прапаноўвалі. Разумеючы адсутнасць якіх-небудзь перспектыў, Дароніна і Басілашвілі з'язджаюць з Валгаграда ў Санкт-Пецярбург.

БДТ

Нейкі час Таццяна Васільеўна і Алег Валяр'янавіча прапрацавалі ў Тэатры ім. Ленінскага камсамола, жывучы ў мясцовай грым-прыбіральні.

У канцы 50-х акцёрам усміхаецца фартуна: маладая акторка знаёміцца з кіраўніком Вялікага драматычнага тэатра Георгіем Товстоноговым, які прапануе ёй супрацоўніцтва. Але Таццяна Васільеўна заявіла, што пагодзіцца на прапанову пры ўмове, што ў трупу залічаць і яе мужа. Маэстра не пярэчыў.

Ролі ў тэатры

Дэбютнай працай у БДТ для Даронінай стала роля Надзеі Манахавай ў пастаноўцы п'есы М. Горкага «Барбары». Яна апынулася трыумфальнай: глядач адзначыў бліскучую гульню Таццяны Васільеўны. Вобраз жонкі акцызнага наглядчыка, якая не магла і дня пражыць без любоўных раманаў, на працягу некалькіх гадоў быў візітнай карткай Даронінай. Затым ёй прапанавалі згуляць ролю Соф'і ў «Гора ад розуму», вобразы Машы ў «Трох сёстрах», Лушки ў «Паднятай цаліне», Надзі ў «Маёй старэйшай сястры», Наталлі ў «Яшчэ раз пра каханне».

У сярэдзіне 60-х гадоў Таццяна Васільеўна, фота з аўтографам якой хацелі мець усе без выключэння прыхільнікі яе таленту, пакідае БДТ і разам з новым мужам адпраўляецца ў Маскву. У сталіцы яна ўладкоўваецца працаваць ў МХАТ. Дароніна праслужыць у гэтым тэатры аж да 1971 года. Да таго часу ў трупе МХАТа ўспыхне канфлікт.

Часовы сыход з любімага тэатра

Непрымірымымі антаганістамі стануць знакаміты акцёр Алег Яфрэмаў і не менш вядомая Таццяна Дароніна. У выніку акторка пяройдзе працаваць у Тэатр ім. Маякоўскага. Тут яна пазнаёміцца з рэжысёрам Андрэем Ганчаровым, і іх творчы сімбіёз апынецца вельмі плённым.

У 1983 году Яфрэмаў зноў пакліча Таццяну Васільеўну ў МХАТ, і тая пагодзіцца. Аднак раскол у тэатры быў непазбежны, і пасля крызісу Дароніна стала кіраваць МХАТ ім. Горкага. Да цяперашняга часу яна ўзначальвае гэты храм Мельпамены, акцёрам якога прыйшлося выпрабаваць многае.

Працы ў кіно

Дароніна Таццяна Васільеўна, біяграфія якой будзе даволі цікавым для многіх, зарэкамендавала сябе як таленавітая лицедейка і на здымачнай пляцоўцы. Пасля згуляных роляў у кіно ў яе улюбляліся ўсе мужчыны. Выпрабавальным шарам ў кінематографе апынуўся фільм вядомага рэжысёра Міхаіла Калатозова «Першы эшалон» (1955). Акторку зацвердзілі на ролю камсамолкі Зоі, і яна бліскуча справілася з пастаўленай задачай. Савецкаму гледачу запомніўся вобраз галоўнай гераіні Нюры, які філігранна здолела перадаць Таццяна Васільеўна. Фільм пад назвай «Тры таполі на Плюшчысе» (1967) зняла вядомы рэжысёр Таццяна Ліёзнавай.

Характэрны той факт, што партнёрам Даронінай па здымачнай пляцоўцы апынуўся Алег Яфрэмаў. За гэты вобраз яна была прызнана лепшай актрысай года. Яшчэ адна яркая праца Таццяны Васільеўны - роля сцюардэсы Наталлі ў кінастужцы «Яшчэ раз пра каханне» (1968), знятай Георгіем Натансон па сцэнары Эдварда Радзінскага (муж актрысы). Вобраз бортправадніцы спецыяльна пісаўся для Даронінай. Яе партнёрам па фільме павінен быў стаць ліцадзей Барыс хімічыць (яшчэ адзін муж Таццяны Васільеўны). Але той у апошні момант адмовіўся, і яго замяніў Аляксандр Лазараў. Даронінай даставаліся вобразы моцных жанчын, якія валодаюць шырокай натурай.

У 70-я гады Таццяна Васільеўна стала выбарча ставіцца да ролях у кіно, часам адмаўляючы рэжысёрам. У той перыяд яна пагадзілася на ўдзел у кінокартіне «Мачыха», рэжысаваў Алегам Бондаравым, і ў прыгодніцкай стужцы «На ясны агонь», знятай Віталём Кольцовым.

па-за працай

Дастаткова насычанай і інтэнсіўнай апынулася ў акторкі асабістае жыццё. Яна ніколі не адчувала дэфіцыту ў мужчынскім увазе. Але скарыць сэрца прыгажуні маглі далёка не ўсё.

Яшчэ са студэнцкіх гадоў у яе здарыўся раман з акцёрам Алегам Басілашвілі. Яны згулялі сціплую вяселле: грошай у бедных студэнтаў не было нават на куплю заручальных кольцаў. З першым мужам выпускніца школы-студыі МХАТ пражыла восем гадоў. Натуральна, многіх цікавіць пытанне аб тым, ці з'явіліся на свет дзеці Даронінай Таццяны Васільеўны. У сваёй аўтабіяграфічнай кнізе акторка напісала, што ў маладосці зрабіла аборт. Ад Алега Валяр'янавіча павінны былі нарадзіцца хлопчык і дзяўчынка. Але кар'ера апынулася важней, чым дзеці, і пасля штучнага перапынення цяжарнасці актрыса нарадзіць больш не змагла.

Другім выбраннікам Таццяны Васільеўны стаў тэатральны крытык Анатоль Юфит, які не пераставаў захапляцца прыгажосцю Даронінай. Калі яны разам выходзілі на публіку, усе дзівіліся, наколькі гарманічнай была гэтая пара. Аднак афіцыйна зарэгістраваць адносіны Юфит і Дароніна не спяшаліся. Праз некалькі гадоў іх саюз распаўся.

Трэцім прэтэндэнтам на руку і сэрца стаў вядомы драматург Эдвард Радзінскі. Іх знаёмства адбылося ў той момант, калі Таццяна Васільеўна была запатрабаванай актрысай БДТ. І дзеля каханага яна была гатовая сысці з тэатра. Дароніна з'ехала ў сталіцу адразу пасля таго, як драматург прапанаваў ёй ехаць разам з ім.

Радзінскі спецыяльна пісаў для жонкі п'есы, але і іх адносінам праз некаторы час прыйшоў канец.

У чацвёрты раз Таццяна Васільеўна абрала сабе ў спадарожнікі жыцця акцёра Барыса Химичева, разам з якім гуляла на сцэне «Маяковке». Яны пажаніліся, і іх шлюб доўжыўся каля 7 гадоў.

Апошні раман у Даронінай здарыўся з чыноўнікам з Глаўка нафтавай прамысловасьці Робертам Тохненко. Праз 10 гадоў сямейная ідылія разбурылася.

У цяперашні час акторка працягвае працаваць у тэатры, але ўжо не так інтэнсіўна, як раней. Але яна па-ранейшаму любімая мільёнамі гледачоў.

Similar articles

 

 

 

 

Trending Now

 

 

 

 

Newest

Copyright © 2018 be.delachieve.com. Theme powered by WordPress.