Мастацтва і забавыМастацтва

Іканапісец Андрэй Рублёў: біяграфія, творчасць

Рускае мастацтва захоўвае ў сабе нямала вялікіх твораў, напісаных майстрамі пэндзля. Усё гэта ў поўнай меры можна аднесці да асобы рускага іканапісца, імя якога ўсім вядома.

Шмат выдатных твораў стварыў Андрэй Рублёў, біяграфія яго - яркае таму пацверджанне.

Асноўныя звесткі пра жыццё: дзяцінства і гады ўзмужнення

Пра жыццё рускага іканапісца, прылічанага ўжо ў наш час да ліку святых, сёння вядома вельмі няшмат што.

Яго нараджэнне звычайна звязваюць С 1360 ці, у некаторых крыніцах, 1370 гадамі.

Таксама не зусім зразумела, хто ёсьць яго бацькі. Магчыма, яны адбываліся з шляхетнага саслоўя, а, магчыма, былі простымі земляробамі. Існуе версія, што бацька рускага мастака адбываўся з рамеснага саслоўя. Такую выснову робяць па яго прозвішча, бо рубель - гэта адзін з сталярных інструментаў. Хоць тут магчымыя і іншыя версіі.

Хутчэй за ўсё, Андрэй - гэта манаскае імя іканапісца. Імя, дадзенае яму пры нараджэнні, згубілася ў стагоддзях.

Згадкі пра гэта манаху з цудоўным Божым дарам ставяцца да 1405 і 1408 гадах. Звязаныя яны з роспісамі сабораў, якія былі адлюстраваны ў летапісных скляпеннях.

Гістарычны час жыцця А. Рублёва

Многае паспеў зрабіць за сваё жыццё манах і іканапісец Андрэй Рублёў. Біяграфія яго хоць і бедная звесткамі, але дазваляе зразумець, у які час жыў гэты рускі мастак.

А гістарычны перыяд быў складаны, хоць у Расеі ніколі не было лёгкага часу.

Мяркуюць, што Андрэй Рублёў нарадзіўся ў Маскоўскім княстве, якое перажывала ў другой палове 14 стагоддзя складаны перыяд. Масква вяла барацьбу з Цверы за права ўзначаліць раздробленасць руская дзяржава, якое аж уздрыгвала і междуусобными звадамі, і набегамі ардынскіх качэўнікаў-заваёўнікаў. Акрамя таго, менавіта ў гэтыя гады ў Маскве лютавала чума, якая то сыходзіла, то зноў вярталася, выносячы за сабой тысячы чалавечых жыццяў.

На 1380 год прыйшлася знакамітая Кулікоўская бітва, якая стала пачаткам вызвалення рускіх зямель з-пад улады ардынскіх ханаў і вяршэнства Масквы сярод іншых рускіх гарадоў.

У гэты ж перыяд жыў вялікі рускі святой Сергій, празваны ў народзе Раданескім. У гэты час пісаў свае дзіўныя вобразы і іканапісец Андрэй Рублёў.

І, нягледзячы на ўсю складанасць, у гэтым часе была і нейкая празорчай прасветленасць, якая давала надзею на тое, што Русь зможа адрадзіцца і стаць моцнай і духоўна прасветленым дзяржавай.

Манах Андрэй у Сяргеевай Лаўры

Ужо праз некалькі стагоддзяў, калі імя Рублёва ўвайшло ў рускія кнігі, у іх распавядалася пра тое, што Андрэй вучыўся майстэрству іканапісца з ранняга юнацтва пад кіраўніцтвам вопытных мастакоў з Траецкае-Сергіева манастыра. Было гэта пры вучне прападобнага Сергія Нікане, таксама празваным Раданескім.

Шмат у чым на развіццё юнакі аказаў ўплыў манаскі і чалавечы подзвіг першага ігумена гэтага манастыра. Безумоўна, прыклад Сергія натхніў юнага Андрэя на стварэнне высокіх і адухоўленых вобразаў.

Іконы Рублёва і, у першую чаргу, яго знакамітая «Троіца», так і засталіся захоўвацца ў лаўры, дзе іх праз сотні гадоў адкрылі мастацтвазнаўцы, здзіўленыя майстэрствам старажытнага мастака.

Андронікаў манастыр

Далей шлях жыцця прывёў манаха Андрэя ў Андронікаў манастыр, заснаваны таксама вучнем прападобнага Сергія па імі Андронік. Таленавітага жывапісца пачыталі знатныя людзі таго часу. Так, вядома, што адзін з сыноў Дзмітрыя Данскога Васіль Дзмітрыевіч запрасіў Андрэя Рублёва для роспісу палацавых пакояў у самым Крамлі.

Творчасць Андрэя Рублёва стала паступова прыцягваць і ўвага сучаснікаў. У летапісе 1405 года гаворыцца пра тое, што менавіта гэты манах быў прыцягнуты да роспісу Благавешчанскага сабора ў Маскве разам са знакамітым мастаком таго часу Феафанам, празваным Грэкам, і старцам Прохараў. Аднак роспісу гэтыя да сённяшняга дня не захаваліся ў сувязі з грандыёзнай перабудовай гэтага сабора.

Іконы з Благавешчанскага сабора

Сам Благавешчанскі сабор не захаваўся, аднак нейкім цудам да нашага часу дайшлі іканапісныя абліччы з гэтага храма. За ўсё гэта сем абразоў, якія прыпісваюць пэндзля мастака.

Іконы Рублёва - гэта «Нараджэнне Хрыстова», «Хрышчэнне», «Уваход у Іерусалім», «Дабравешчанне», «Грамніцы», Уваскрашэнне Лазара »і« Праабражэнне ».

Гэтыя абразы, частка якіх і сёння захоўваецца ў музеях краіны, такіх як знакамітая Траццякоўская галерэя, дзівяць гледачоў не толькі ўдалай кампазіцыяй і асаблівай як бы лёгкасцю намаляваных на іх вобразаў, але і асаблівым выразам, якое прапісана на ликах. Гэта незвычайная духоўная чысціня і глыбокая вера.

Выдатна падабраная палітра колераў толькі ўзмацняе гэта адчуванне.

Успенскі сабор у горадзе Уладзіміры

Яшчэ адной вяхой творчай біяграфіі Рублёва, зафіксаванай у скрупулёзных летапісных крыніцах, стала праца разам з іншымі жывапісцамі таго часу над роспісамі Успенскага Уладзімірскага сабора. Было гэта прыблізна ў 1408 годзе.

Акрамя роспісу сцен, майстры стварылі некалькі іканапісных лікаў, частка з якіх сёння знаходзіцца ў музеях. Спадчына рускай жывапісу старажытнай Русі захоўвае не толькі музей Андрэя Рублёва, але і Траццякоўская галерэя.

Менавіта ў гэты час, на думку мастацтвазнаўцаў, была напісана знакамітая ікона майстры пад назвай «Уладзімірская Маці Божая».

Верагодней за ўсё, у гэтым саборы манах Андрэй працаваў ужо разам з вучнямі. Сёння ўсе жадаючыя могуць убачыць тут частка яго фрэсак, якія здзіўляюць сваёй выразнасцю і асаблівай прасветленай адухоўленасцю.

Царква Святой Тройцы

Вядома, што дзесьці ў 20-х гг. 15 стагоддзя манахі Данііл Чорны і Андрэй Рублёў (гады гэтыя прыблізныя) працавалі над роспісамі храма Святой Тройцы, які быў пабудаваны над месцам пахавання прападобнага ігумена Сергія.

Храм быў закладзены мураваны (ён захаваўся да гэтага часу). Аднак фрэскі гэтага сабора не захаваліся да нашых дзён, затое і сёння можна ўбачыць сапраўдныя іконы Рублёва, створаныя для гэтай царквы. Гэта «Апостал Павел», «Архангел Міхаіл» і «Вадохрышча». Па манеры пісьма і спосабам выявы фігур гэтыя абразы вельмі блізкія да стылю знакамітай «Троіцы». Музей Андрэя Рублёва захоўвае гэтыя бясцэнныя скарбы.

Мяркуючы па летапісных крыніцах, таварыш Андрэя Рублёва - манах Данііл, празваны Чорным, памёр менавіта ў Траецкай Лаўры. Тут ён і быў пахаваны. Айцец Андрэй ткі выправіўся ў Андронікаў манастыр, каб стварыць там свае апошнія працы.

Апошнія працы іканапісца

На думку навукоўцаў, апошняй працай майстра стала роспіс царквы Спаса, якую ён скончыў прыблізна ў 1428 годзе.

Доўгае творчае жыццё пражыў Андрэй Рублёў, біяграфія мастака апавядае нам і пра дзень, гадзіне і месцы яго смерці.

Памёр знакаміты рускі іканапісец ў студзені 1430 года (хутчэй за ўсё, 29 студзеня). Пахаваны ён быў у Маскве, у Андронікава манастыры (дарэчы сказаць, менавіта дзякуючы таму, што бацька Андрэй Рублёў знайшоў тут свой апошні прытулак, гэты старажытны манастыр не быў знішчаны ў савецкія гады).

У 1989 годзе, праз сотні гадоў, айцец Андрэй быў прылічаны рускай царквой да ліку святых.

Творчасць Андрэя Рублёва: знакамітыя знаходкі ў Звянігарадзе

Імя рускага мастака Старажытнай Русі так бы і засталося адданым забыццю, калі б не дзіўная знаходка, якую зрабіў Ігар Грабар. Ён выпадкова, у ціхім падмаскоўным мястэчку Звянігарадзе, каля старадаўняга храма выявіў дзіўныя іконы, якія, як аказалася пасля, належалі пэндзля Андрэя Рублёва. Прычым ляжала гэтая знаходка ў звычайным хляве!

Іконы назвалі «Звенігародскага чыне», і толькі праз час стала вядома, што аўтарам іх быў Андрэй Рублёў. Коратка разгледзім усе гэтыя працы.

Самай вядомай з іх з'яўляецца абраз пад назвай «Спас», якая захавалася толькі часткова. Але вочы Хрыста, звернутыя да глядзяць на яго людзям, дзівяць гледачоў. Можна з упэўненасцю сказаць, што з абраза на нас глядзіць твар Богачалавека, пазбаўленага граху і запалу і напоўненага пачуццём любові да ўсяго жывога і бясконцым спачуваннем.

Усе, хто праходзіць міма гэтага абраза (а захоўваецца яна ў Траццякоўскай галерэі) не могуць не спыніць на ёй свайго погляду. Там жа, у Траццякоўцы, захоўваецца і арыгінал «Троіцы». Лёс гэтага абраза вельмі цікавая.

Шмат чароўнага сэнсу ўклаў у сваё тварэнне Андрэй Рублёў. Біяграфія мастака не можа раскрыць нам сакрэту таго, як просты рускі манах змог падняцца на такую вышыню духоўнага спасціжэння Божага свету. Магчыма, мае рацыю быў Экзюперы: «Сама галоўнага вачыма не ўбачыш».

Доўгія стагоддзі гэты абраз вісела ў цяжкім і грувасткім акладзе, закрытая ад усіх гэтымі каштоўнасцямі, і толькі ў пачатку мінулага стагоддзя мастацтвазнаўцы змаглі адкрыць яе, ачысціць ад напластаванняў многіх стагоддзяў і зразумець, што гэта сапраўдны шэдэўр.

Similar articles

 

 

 

 

Trending Now

 

 

 

 

Newest

Copyright © 2018 be.delachieve.com. Theme powered by WordPress.